Płyta Kokosowa powstała w wyniku rozprzestrzeniania się dna morskiego wzdłuż Wzniesienia Wschodniopacyficznego i Grzbietu Kokosowego, a konkretnie w skomplikowanym obszarze, który geolodzy nazywają systemem rozprzestrzeniania się Kokos-Nazca. Ze wzniesienia płyta jest wypychana na wschód i wpychana lub wciągana (być może w obu przypadkach) pod mniej gęstą Płytę Karaibską, w procesie zwanym subdukcją. Podduszona krawędź wiodąca nagrzewa się i dodaje wody do płaszcza znajdującego się nad nią. W warstwie płaszcza zwanej astenosferą skały płaszcza topią się, tworząc magmę, która uwięziła przegrzaną wodę pod ogromnym ciśnieniem. W rezultacie, na północny wschód od krawędzi subdukcji leży ciągły łuk wulkanów – znany również jako Łuk Wulkaniczny Ameryki Środkowej – rozciągający się od Kostaryki do Gwatemali, oraz pas trzęsień ziemi, który rozciąga się dalej na północ, do Meksyku.
Północną granicą Płyty Kokosowej jest Rów Środkowoamerykański. Wschodnia granica to uskok transformacyjny, Panamska Strefa Szczelinowa. Południowa granica to grzbiet śródoceaniczny, Wzniesienie Galapagos. Zachodnia granica jest inny mid-oceanic grzbiet, East Pacific Rise.
A hotspot pod Wyspy Galapagos leży wzdłuż Galapagos Rise. (patrz Galapagos hotspot i Galapagos Microplate)
Płyta Rivera na północ od Cocos Plate uważa się, że oddzielił się od Cocos Plate 5-10 milionów lat temu. Granica między tymi dwiema płytami wydaje się nie mieć wyraźnego uskoku transformacyjnego, mimo to są one uważane za odrębne. Po oddzieleniu się od Płyty Kokosowej, Płyta Rivera zaczęła działać jako niezależna mikropłyta.
Niszczycielskie trzęsienie ziemi w mieście Meksyk w 1985 r. i trzęsienie ziemi w Chiapas w 2017 r. były wynikiem subdukcji Płyty Kokosowej pod Płytą Północnoamerykańską. Niszczycielskie trzęsienia ziemi w Salwadorze w styczniu 2001 i lutym 2001 zostały wygenerowane przez subdukcję tej płyty pod Płytą Karaibską.
.