(Uwaga: ta lekcja zawiera słowa i obrazy, które mogą być niepokojące lub obraźliwe. Teacher discretion advised.)
On 9/11, The United Stated doświadczył najbardziej śmiercionośnego ataku terrorystycznego w swojej historii. Tego ranka 19 terrorystów porwało cztery samoloty. Dwa samoloty wleciały w World Trade Center, jeden w Pentagon, a jeden rozbił się w pobliżu Pittsburgha w Pensylwanii, nie doleciał do celu. Łącznie ataki zabiły prawie 3000 osób, raniły kolejne 6000 i spowodowały zawalenie się kultowych „Bliźniaczych Wież” nowojorskiego World Trade Center.
Reakcje na ataki z 11 września były złożone, a czasami nawet sprzeczne. Niektórzy obywatele byli dotknięci żalem, inni pochłonięci gniewem. Jedni byli przepełnieni dumą narodową, inni sparaliżowani przerażeniem. Niektórzy chcieli mieć czas na żałobę, inni chcieli natychmiastowego działania. Niektórzy byli po prostu zbyt oszołomieni, aby zrozumieć kontekst tragedii. Wielu czuło jakąś kombinację wszystkich powyższych.
W odcinku CNN Soundtracks o 11 września, Dwayne „The Rock” Johnson przytacza twierdzenie autora piosenek Harlana Howarda, że rdzeń muzyki country to „trzy akordy i prawda.” Po 11 września muzyka country w sposób prawdziwy reprezentowała różnorodność amerykańskich reakcji na ataki terrorystyczne. Niektórzy artyści, jak Alan Jackson, przemawiali w imieniu Amerykanów zdezorientowanych i pogrążonych w smutku po tym wydarzeniu. Inni, jak Brooks i Dunn, zareagowali patriotyzmem, dumą i uspokajającym poczuciem amerykańskiej wyjątkowości. Być może najbardziej znany, Toby Keith odpowiedział z gniewem.
W tej lekcji, uczniowie badają teksty i kontekst otaczający trzy piosenki country związane z atakami 9/11: Alan Jackson’s „Where Were You When the World Stopped Turning?”, Brooks and Dunn’s „Only in America,” and Toby Keith’s „Courtesy of the Red, White and Blue (The Angry American).” Przez pryzmat tych piosenek rozważają sposoby, w jakie Amerykanie zareagowali na tragedię 11 września, i dyskutują, czy niektóre reakcje mogą być bardziej odpowiednie niż inne.