Like most moms, I hate punishing my kids. Ale kiedy wciąż powtarzają to samo złe zachowanie w kółko, czy naprawdę jest jakiś sposób na obejście tego? Ostatnio miałam wrażenie, że mój mąż i ja wciąż karaliśmy nasze dzieci za te same przewinienia. Szczerze mówiąc, stworzyło to związek, który wydawał mi się zbyt autorytarny, jak na moje upodobania.
Więc, poszliśmy w poszukiwaniu innego sposobu i po przeczytaniu How to Talk so Kids Will Listen …And Listen So Kids Will Talk autorstwa Adele Faber i Elaine Mazlish, znaleźliśmy go. Zamiast podawać konsekwencje za działania dziecka, piszą Faber i Mazlish, rodziny powinny wspólnie wymyślać rozwiązania, tworząc listę.
Kiedy karzemy nasze dzieci, nacisk kładziemy na złe działania, które wciąż wykonują. To tworzy negatywną atmosferę – taką, której miałam już dość. Jak mówi Haley Sztykiel, LMSW, SSW: „Kary są używane jako narzędzie do uczenia dzieci, że dane zachowanie jest niepożądane lub niepotrzebne. Ale wiele razy, alternatywne lub pozytywne zachowanie nie jest zapewnione. Dziecko wie, czego nie powinno robić, ale może nie rozumieć, co powinno robić zamiast tego.” Wspólne wymyślanie rozwiązań w celu skorygowania zachowania rzuca pozytywne światło na sytuację – i całą dynamikę rodziny.
Byłem sceptyczny to pracowałoby, ale byłem skłonny próbować prawie wszystko. Problem nr 1: Moje małe dzieci budziły nas każdego ranka – nawet w weekendy (westchnienie). Więc, zrobiliśmy naszą pierwszą listę.
Niektóre z ich sugestii były trochę szalone, jak, „Śpiewaj piosenkę urodzinową, dopóki nasi rodzice się nie obudzą!”. Ale chodzi o to, aby na zmianę wymyślać pomysły – i zapisywać wszystkie sugestie – aby każdy czuł się wysłuchany. Następnie wykreśliliśmy te rozwiązania, które nie sprawdziły się ani w przypadku dzieci, ani dorosłych. (Żegnaj, urodzinowa piosenko). W końcu, po sporządzeniu naszej listy, doszliśmy do porozumienia: Dzieci mogły wstawać, kiedy tylko chciały, ale jeśli nasze drzwi były zamknięte, oznaczało to, że muszą się cicho bawić lub włączyć kreskówkę w pokoju rodzinnym.
Ponieważ brały udział w wymyślaniu rozwiązania, to zadziałało (z kilkoma potknięciami, oczywiście). Allelujah, byliśmy w stanie spać w przeszłości 7 rano.
Pomysł listy pracował w innych sytuacjach rozwiązywania problemów w naszym domu zbyt. Używaliśmy je pomagać dzieci robić ich pracy domowej. Każde dziecko wymyśliło plan co do tego, gdzie i kiedy zrobią swoje zadania. Ponieważ przejęły własność nad pomysłami, podążają za swoimi planami. Używaliśmy go do rozwiązywania sprzeczek między rodzeństwem, zbyt: Na przykład, jeśli oboje chcą się bawić zabawką, którą nie można się dzielić, to stworzyli plan gry, kto kiedy i jak długo z niej korzysta. Kontrola jest w ich rękach.
Sztyiel mówi, że ta metoda zapewnia „dziecko czuje się zainwestowane w plan, identyfikuje poczucie odpowiedzialności i czuje dumę z pomyślnego wykorzystania umiejętności rozwiązywania problemów.”
Ma rację: Tworzenie list wzmocniło moje dzieci i zdjęło stres z mojego męża i ze mnie. Nie jesteśmy już tymi, którzy zawsze kręcą się w pobliżu i wytykają je palcami. (Chociaż tak, to nadal się zdarza od czasu do czasu.) To podejście jest o wiele łagodniejsze. A co najlepsze? Relacje z naszymi dziećmi rozkwitły, ponieważ rozkwitł również nasz szacunek.
Prosty fakt, że nasze dzieci nie słyszą naszych dudniących głosów krzyczących na nie tak często, bardzo im pomógł. Czują, że rodzice bardziej słuchają ich opinii i ufają im, że mogą wymyślać własne rozwiązania. Rozumieją, że w nie wierzymy i chcemy usłyszeć, co mają do powiedzenia. Mam nadzieję, że na dłuższą metę daje im to pewność siebie w rozwiązywaniu problemów w prawdziwym świecie – bez mamy czy taty.
Dla can’t-miss wiadomości, porady ekspertów piękno, genialne rozwiązania dla domu, pyszne przepisy, i wiele więcej, zapisz się do Good Housekeeping newsletter.
Zapisz się teraz
.