Dopiero gdy u mojego syna zdiagnozowano autyzm, wszystko wreszcie nabrało sensu: mój niekonwencjonalny styl życia i ścieżka kariery, moje sekwencyjne zainteresowania, które są niezwykłe w swojej różnorodności i intensywności, moje preferencje sensoryczne i moja absolutna potrzeba samotności. Wreszcie zrozumienie, że moje doświadczenie świata różni się od doświadczenia osób nieautystycznych pozwala mi zrozumieć moje potrzeby i zapewnić, że są one spełnione, a w tym momencie kocham bycie autystycznym i nie walczę już z problemami zdrowia psychicznego.
Bycie zdiagnozowanym lub samoidentyfikującym się jako autystyczny może być trudne dla lekarza. Może czuć się bardzo wyizolowany, ponieważ autyzm pozostaje szeroko niezrozumiany i niestety nadal jest napiętnowany. Moje poszukiwanie kontaktu z innymi lekarzami z autyzmem doprowadziło mnie do założenia internetowej grupy wsparcia typu peer-to-peer, Autistic Doctors International, która szybko się rozwija. Jest nas tak wielu pracujących w medycynie, a większość z nas jest nadal nierozpoznana i pozbawiona wsparcia.
Medycyna wybiera cechy autystyczne. Wysokie osiągnięcia osób autystycznych są intensywnie skoncentrowane perfekcjonistów z wielką uwagę na szczegóły i często mają szczególne siły w rozpoznawaniu wzorców, wszystkie umiejętności, które są wyraźnie korzystne w medycynie. Osoby autystyczne są często kreatywnymi myślicielami i rozwiązują problemy, a wbrew powszechnym założeniom wykazują wysoki stopień empatii. Zwiększone uznanie oznacza, że więcej studentów rozpoczyna studia medyczne z istniejącą diagnozą autyzmu. Dla innych, dopiero gdy wymagania szkolenia podyplomowego lub niezależnej praktyki, być może w połączeniu z niekorzystnymi wydarzeniami życiowymi, przytłaczają istniejące strategie radzenia sobie, diagnoza, wsparcie i dostosowanie stają się niezbędne.
.