Antemortem-letsels zijn de verwondingen die een lichaam voor zijn dood heeft opgelopen. Zij kunnen een rol hebben gespeeld bij de dood of zelfs de doodsoorzaak zijn geweest. Anderzijds kunnen zij vele jaren geleden zijn ontstaan. Tijdens een autopsie beoordeelt de patholoog de ouderdom van de antemortemverwondingen en maakt hij een onderscheid tussen deze verwondingen en de postmortemverwondingen, d.w.z. de verwondingen die na het overlijden zijn ontstaan. Postmortale verwondingen kunnen verschillende oorzaken hebben, zoals opzettelijke verminking van een lichaam door een moordenaar na een moord, predatie door wilde dieren, of onzorgvuldige behandeling in het mortuarium. Postmortale verwondingen kunnen verwarring veroorzaken over de wijze en de oorzaak van de dood.
Een belangrijk verschil tussen een antemortale en een postmortale verwonding is de aanwezigheid van tekenen van bloeding. Terwijl de persoon nog leeft, circuleert het bloed en alle verwondingen zoals sneden of steken zullen bloeden. Na de dood bloedt het lichaam meestal niet meer. Er zijn echter uitzonderingen. Wanneer een persoon bijvoorbeeld verdrinkt, drijft zijn lichaam gewoonlijk met het gezicht naar beneden, waardoor het hoofd verstopt raakt met bloed. Als het kadaver een hoofdwond oploopt doordat het in het water ronddobbert en in botsing komt met boten of propellers, dan kunnen er aanwijzingen zijn voor bloedingen. Hoofdhuidwonden na de dood kunnen ook wat bloed laten lekken.
Het kan bijzonder moeilijk zijn een onderscheid te maken tussen verwondingen die in de allerlaatste minuten van het leven zijn toegebracht en verwondingen die postmortaal zijn toegebracht. Als de persoon in elkaar zakt, kunnen er gebieden van rijtwonden (sneden of schaafwonden) op het hoofd en de hoofdhuid zijn die zeer moeilijk te interpreteren zijn.
Na de dood blijft het bloed vloeibaar in de vaten en stolt niet meer. Onzorgvuldige behandeling van een kadaver kan postmortale bloeduitstortingen veroorzaken die moeten worden onderscheiden van antemortale bloeduitstortingen. Bloed heeft ook de neiging zich na de dood onder invloed van de zwaartekracht te verzamelen, wat een gekneusd uiterlijk veroorzaakt in de onderste ledematen, armen, handen en voeten, bekend als lividiteit. Sommige van de kleinere bloedvaten kunnen zelfs bloeden onder de druk van dit samengepakte bloed. Deze bloeduitstortingen kunnen worden verward met antemortem bloeduitstortingen.
Recent onderzoek heeft zich toegespitst op verbeterde technieken om een onderscheid te maken tussen een antemortem en een postmortem letsel door het analyseren van beschadigd weefsel. Antemortem letsels vertonen tekenen van ontsteking, terwijl postmortem letsels dat niet doen. Chinese wetenschappers hebben ontdekt dat weefsel van antemortemverwondingen een chemische stof bevat die betrokken is bij ontsteking leukotriene B4 (LTB4). Postmortale verwondingen bleken geen LTB4 te bevatten. Dit zou de patholoog kunnen helpen de verwondingen nauwkeuriger te classificeren.
zie ook Bloed; Lichaamssporen; Pathologie; Wondbeoordeling.