- door Tim Povtak
- jul 16, 2013
Het is gebruikelijk in de kleine stad Asbest, Rusland, laat het pasgetrouwde stel zich gelukzalig fotograferen op een uitkijkplatform dat een panoramisch uitzicht biedt op ’s werelds grootste open asbestmijn, een achtergrond die zowel schilderachtig als veelbelovend is.
Ze kijken daar anders tegen asbest aan.
Terwijl een groot deel van de wereld de winning en het gebruik van asbest heeft verboden of sterk heeft gereguleerd, heeft Rusland de waarschuwingen meestal genegeerd, en de stad Asbest blijft de industrie omarmen met een passie die grenst aan verslaving.
Volgens de U.S. Geological Survey werd in Rusland in 2012 meer dan 1 miljoen ton asbest gedolven, meer dan het dubbele van alle andere landen.
“Als vertegenwoordiger van de industrie zie ik geen enkel probleem”, vertelde Vladimir Galitsyn, woordvoerder van de Russische Chrysotiel Associatie, aan de The New York Times in een recent verhaal over de asbestrelatie van de stad en het land.
Rusland negeert het gevaar
Asbest is een in de natuur voorkomend mineraal dat gedurende een groot deel van de 20e eeuw over de hele wereld op grote schaal werd gebruikt. Het vermogen om bijna alles brandwerend te maken, te isoleren en te versterken maakte asbest bijzonder waardevol, wat leidde tot een groot aantal toepassingen.
Helaas is het ook giftig, wat leidt tot een verscheidenheid van ernstige ademhalingsproblemen wanneer de microscopische vezels worden ingeademd of ingeslikt. Medische deskundigen zijn het erover eens dat het kan leiden tot longkanker, asbestose en mesothelioom kanker.
Meer dan 50 landen hebben het gebruik ervan verboden. In de Verenigde Staten en Canada is het streng gereglementeerd. De winning van asbest in de Verenigde Staten stopte in de jaren ’80 nadat gezondheidskwesties duidelijker werden, en productaansprakelijkheid zo kostbaar werd.
Consumptie in de Verenigde Staten bereikte een piek van 800.000 ton in 1973. Het was ongeveer 1.000 ton in 2012.
“Zij (Amerikanen) beschouwen het als gevaarlijk, maar wij beschouwen het als veilig,” zei Galitsyn, die wees op zijn brandwerende capaciteiten voor het redden van levens.
De laatste dagbouwmijn in Canada, die zich in Asbestos, Quebec, bevond, sloot in 2011.
Asbestos Drives Economy in this City
De stad Asbest, Rusland, bevolking 70.000, blijft gedijen met een economie aangewakkerd door de mijnbouw. In het artikel in de Times wordt geschat dat 17 procent van de inwoners van Asbest werkt in de asbestmijnbouw of in de fabriek die eigendom is van hetzelfde bedrijf dat de mijn exploiteert.
De asbestindustrie biedt in heel Rusland werk aan 38.500 mensen. Naar schatting 400.000 mensen zijn afhankelijk van de mijnbouw en de daarmee verbonden fabrieken, aldus het artikel. De Russische Chrysotiel Associatie schat dat de jaarlijkse verkoop $540 miljoen aan inkomsten genereert.
Ondanks de herhaalde waarschuwingen voor gezondheidsproblemen op lange termijn, is de asbestbusiness booming voor Uralasbest, het mijnbouwbedrijf in Asbest. De vraag blijft groot vanuit India en China, die een kosteneffectief bouwmateriaal en brandvertrager begeren, terwijl het aanbod uit andere landen is gedaald.
De mijn in Asbest is open sinds het einde van de negentiende eeuw. De mijn gaat ongeveer 1.000 voet de grond in en heeft de omvang van een kleine stad. De stad heeft tien jaar geleden een nieuwe vlag aangenomen met dunne witte lijnen, die asbestvezels symboliseren en die door een ring van vuur snijden. De gemeentelijke hymne heet vertaald “Asbestos, mijn stad en mijn lot”. Er staat vandaag een billboard in de buurt van de mijn met de tekst: “Asbestos is Our Future.”
Het artikel in de Times verhaalt over bewoners die vertellen over het asbeststof dat vaak hun huizen bedekt als de wind hun kant op waait en groentetuinen en waslijnen raakt. Ze horen de dagelijkse ontploffingen van het strip mining proces dat het kankerverwekkende stof in de lucht stuurt.
The Times sprak met een voormalige mijnwerker die vandaag de dag lijdt aan asbestose en moeite heeft met ademhalen. Hij klonk typerend voor vele anderen.
“Als we de (asbest)fabriek niet hadden, hoe zouden we dan leven?” vertelde hij The Times. “We moeten het open houden, zodat we banen hebben.”
Australië voert nog steeds strijd tegen asbest
Zelfs in landen die asbest in de afgelopen decennia hebben verboden, blijft het een aanhoudend en nog steeds verontrustend probleem. Australië, bijvoorbeeld, heeft de uitrol van zijn langverwachte National Broadband Network zien veranderen in een nachtmerrie als gevolg van een asbestschrik.
Telstra Corporation Limited, ’s lands grootste telecommunicatie- en mediabedrijf, stopte met de voorbereiding van de bestaande ondergrondse pijpen en putten die naar verwachting deel zouden uitmaken van het netwerk, toen werd ontdekt dat een aanzienlijk percentage ervan was besmet met asbest.
Het National Broadband Network zou naar verwachting in de komende 10 jaar snelle breedbanddiensten naar bijna elk huis en bedrijf in Australië brengen. Die blauwdruk kan worden vertraagd door een extra prijskaartje van 50 miljoen dollar voor de noodzakelijke asbestverwijdering.