Als het lijkt alsof Bob Dylan al een eeuwigheid meedraait, dan komt dat misschien omdat hij dat in alle opzichten ook is geweest: Dylan viert vandaag zijn 79e verjaardag. Hij vertrok in 1961 op 19-jarige leeftijd vanuit Minnesota naar New York City en is sindsdien een unieke en ongeëvenaarde stem in de populaire cultuur.
In de afgelopen 60 jaar – waarin Dylan miljoenen platen heeft verkocht, “de stem van een generatie” is genoemd, verschillende zelfverkozen ballingen en minstens één religieuze wedergeboorte heeft doorgemaakt, en de Nobelprijs voor de Literatuur heeft gewonnen – heeft hij ook een onlosmakelijke band gehad met de omgeving van Boston, waar het publiek altijd een speciale waardering leek te hebben voor Bob’s ingenieuze woordspelingen en zijn “take no prisoners”-houding.
Met name Dylans show op 31 oktober 1975 in Plymouth, Massachusetts – onderdeel van de Rolling Thunder Review-tournee die regisseur Martin Scorsese vorig jaar opnieuw bezocht in de (deels gefabriceerde) Netflix-documentaire – wordt door sommigen nog steeds aangeprezen als “het beste Dylan-concert aller tijden”. Hij heeft al talloze malen Massachusetts aangedaan, van een Tufts University optreden in 1964 tot een Tsongas Arena show in Lowell afgelopen november, met honderden daartussen: Soms was hij briljant, soms ondoorgrondelijk, maar hij is altijd Bob gebleven.
Om Bob’s verjaardag te vieren, bekijk je hieronder “A Hard Rain’s A-Gonna Fall” van de show in Plymouth, zoals vastgelegd in de Netflix-documentaire, gevolgd door enkele andere Bob Dylan-optredens in de omgeving van Boston die door onverschrokken concertgangers in recentere jaren zijn vastgelegd.
Bonus: Ook uit de Netflix-documentaire: hier zie je Bob en Allen Ginsberg die in 1975 het graf van Jack Kerouac in Lowell bezoeken: