De bunyip is een mythisch schepsel uit de Australische mythologie. Het zou leven in moerassen, billabongs, kreken, rivierbeddingen, en waterpoelen. De bunyip komt voor in traditionele aboriginal geloofsovertuigingen en verhalen uit vele delen van Australië, hoewel hij in verschillende taalgroepen onder verschillende namen wordt genoemd. Deze omvatten kianpraty langs de Murrumbidgee, wowee in de Hunter Valley, wee waa in de Narrandera regio, evenals vele andere namen. De naam bunyip komt uit de Wemba-Wemba taal van zuidoostelijk Australië. Het wordt tegenwoordig gewoonlijk vertaald als “duivel” of “boze geest”.
| Bunyip | |
|---|---|
 |
|
| Tekening van de legendarische bunyip (1890) uit de Staatsbibliotheek van Victoria |
|
| Geboorte | |
| Naam: | Bunyip |
| Gegevens | |
| Mythologie: | Aboriginal Australisch |
| Voor het eerst gemeld: | begin jaren 1800 |
| Land: | Australië |
| Habitat: | moerassen |
| Status: | Niet bewezen echt |
Tijdens de vroege vestiging van Australië door Europeanen, werd het idee dat de bunyip een echt onbekend dier was dat nog ontdekt moest worden, gemeengoed. Een groot aantal “waarnemingen” van bunyips door kolonisten werd opgetekend in de jaren 1840 en 1850, vooral in Victoria, New South Wales en South Australia. In het begin en het midden van de 19e eeuw werden door Europeanen verschillende verhalen over bunyips op schrift gesteld. De verhalen werden vaak aan kinderen verteld om hen uit de buurt van gevaarlijke watergebieden te houden.
Er zijn veel verschillende beschrijvingen van hoe de bunyip eruit ziet. Kenmerken die vaak werden gemeld in kranten in het begin van de 19e eeuw waren onder meer donkere vacht, een gezicht als een hond, scherpe tanden en klauwen, zwemvliezen, slagtanden of horens, en een eendachtige snavel. Eén schrijver, Robert Brough Smyth, noteerde veel verschillende beschrijvingen van de bunyip. Maar hij concludeerde dat de meeste mensen niet echt veel wisten over hoe het dier eruit zag of hoe het zich gedroeg, en dat ze te bang waren voor het schepsel om te kunnen noteren hoe het eruit zag.
Geleerden hebben gesuggereerd dat het verhaal van de bunyip kan zijn overgeleverd uit een tijd toen er nog megafauna in Australië voorkwam. Er zijn vergelijkingen gemaakt met uitgestorven buideldieren zoals de Diprotodon of de Thylacoleo. Andere geleerden hebben gesuggereerd dat mensen die gefossiliseerde resten van dergelijke dieren vonden, deze zouden identificeren als de bunyip.