Coro

Coro, stad, hoofdstad van de deelstaat Falcón, in het noordwesten van Venezuela. De stad ligt 200 mijl (320 km) ten westnoordwesten van Caracas, aan het zuidelijke uiteinde van de landengte die het schiereiland Paraguaná met het vasteland verbindt. Het ligt 32 meter boven de zeespiegel. Coro en zijn haven aan de Caraïbische Zee, La Vela, 7 mijl (11 km) naar het oostnoordoosten, werden in 1993 door de UNESCO als werelderfgoed aangewezen.

Coro werd in 1527 gesticht tijdens een poging van de Spaanse kroon om de slavenjacht in het gebied de kop in te drukken. De oorspronkelijke naam, Santa Ana de Coriana, was afgeleid van de naam van de Coros-indianen, die het gebied bewoonden. In de nederzetting was de hoofdfabriek (handelspost) van de Welsers gevestigd, het Duitse bankiershuis waaraan de Spaanse koning Karel V tussen 1528 en 1546 het westen van Venezuela verpandde (in feite fungeerde het in die periode als regionale hoofdstad). Het werd de uitvalsbasis voor expedities op zoek naar Eldorado, het legendarische land van goud. Francisco de Miranda, de “voorloper van de onafhankelijkheid”, leidde zijn troepen (1806) naar Coro in de eerste poging om de kolonie te bevrijden van de Spaanse overheersing.

De stad vertoont een unieke mix van architectonische stijlen; Spaanse, Nederlandse, en lokale traditionele invloeden zijn duidelijk in meer dan 600 historische gebouwen. Sommige geplaveide straten lopen nog steeds door de stad, en lemen bakstenen huizen verspreid over het gebied rond de haven. Er zijn veel kerken uit de koloniale tijd en Coro was de zetel van het eerste bisdom (1531) in Venezuela. De kathedraal van de stad, gebouwd in 1583, is een van de twee oudste kerken in Venezuela; de torenmuren bevatten schietgaten ter verdediging tegen aanvallen van piraten. De kathedraal werd in 1928 ingrijpend verbouwd en na de aanwijzing tot nationaal monument in 1957 werd de kathedraal weer in bijna originele staat teruggebracht. Het klooster van de Salcedas, gebouwd in 1620, werd later gebruikt als school; het klooster werd gerestaureerd in 1978 en herbergt nu een kerkelijk museum. Andere opmerkelijke bouwwerken zijn het Arcaya-huis en het Huis van de ijzeren ramen, beide uit de 18e eeuw, en het Bisschopshuis, dat nu in particuliere handen is. Op de landengte die het vasteland met het schiereiland verbindt, ligt het Nationaal Park Médanos de Coro (1974), dat het enige uitgestrekte gebied van zandduinen in Zuid-Amerika omvat.

In het geïrrigeerde achterland van Coro worden tabak, koffie, cacao en castorbonen geteeld. Zeep, schoenen en sigaren worden in de stad gemaakt. Zoutlagen en kolenmijnen zijn in de buurt, en de commerciële activiteiten van de stad zijn gegroeid door de ontwikkeling van olieraffinaderijen op het schiereiland. Coro is via de snelweg en de spoorlijn verbonden met La Vela en via de snelweg en het luchtruim met de belangrijkste stedelijke centra van Venezuela. Aantal inwoners. (2001) 160.285; (2011) 195.496.