Inside Carrie Fisher and Debbie Reynolds’ Close – But Often Complicated – Relationship

Het moeder-dochterpaar Debbie Reynolds en Carrie Fisher stond vanaf de geboorte van Fisher in 1956 in de publieke belangstelling, dankzij de filmsterstatus van Reynolds. Hoewel Fisher soms moeite had om haar eigen identiteit te vestigen buiten de schaduw van Reynolds, overwonnen de twee dit en andere obstakels om zo close te worden dat ze als volwassenen 15 jaar als buren doorbrachten. Fisher en Reynolds stierven een dag na elkaar in december 2016, en de intimiteit van hun relatie bleef constant tot het einde, toen de twee samen werden begraven.

Reynolds en Fisher’s relatie werd beïnvloed door het sterrendom

Toen ze opgroeide, aanbad Fisher haar moeder, zoals bleek uit een foto van een 6-jarige Fisher waarop ze verrukt te zien was door Reynolds die optrad in Las Vegas. Maar de jonge Fisher had ook een hekel aan de roem van haar moeder. Reynolds zei ooit over haar dochter: “Ze wilde een moeder die bakte en borduurde. Ik zat in de showbusiness en deed dat niet.” In een interview met NPR legde Fisher uit hoe erg ze het vond dat ze als kind een beroemde moeder had: “Ik moest haar delen, en dat vond ik niet leuk. Als we uitgingen, liepen mensen over me heen om haar te krijgen. En nee, dat vond ik niet leuk.”

Toch weerhielden deze gevoelens Fisher en Reynolds er niet van om een hechte band te hebben. Ze waren achtergebleven, samen met Fisher’s jongere broer Todd, nadat vader en echtgenoot Eddie Fisher in 1959 was weggelopen om met Elizabeth Taylor te trouwen. In het begin van de jaren ’70 stond een tiener Fisher weer aan de zijde van Reynolds toen het tweede huwelijk van haar moeder op de klippen liep door de hang naar sekswerkers en gokken van haar echtgenoot.

De band tussen de moeder en de dochter breidde zich uit tot hun carrières. Op haar 13e, sloot Fisher zich aan bij Reynolds’ nachtclub act in Vegas. In 1973 verliet ze school om in het koor te spelen van een Broadway revival waar Reynolds de hoofdrol in speelde. En toen Fisher werd gecast als een van Warren Beatty’s minnaressen in de film Shampoo uit 1975, nam Reynolds maatregelen om er zeker van te zijn dat er geen romance zou zijn buiten beeld. Volgens Todd zei Reynolds tegen Beatty: “Als je haar aanraakt, maak ik een aanslag op je.”

LEES MEER: Inside Debbie Reynolds, Eddie Fisher and Elizabeth Taylor’s Notorious Love Triangle

Reynolds en Fisher waren jarenlang van elkaar vervreemd

Het succes van Star Wars uit 1977 en de vervolgen daarop zorgde ervoor dat Fisher bij het grote publiek meer werd dan alleen de dochter van haar moeder. Deze prestatie veranderde echter niets aan de onderliggende problemen van het stel. “We hadden een vrij onstabiele relatie eerder in mijn twintiger jaren,” zei Fisher in 2011 in een moeder-dochter interview met Oprah Winfrey. “Ik wilde niet bij haar in de buurt zijn. Ik wilde niet de dochter van Debbie Reynolds zijn.” In hetzelfde interview deelde Reynolds: “Het was een totale vervreemding. Ze heeft waarschijnlijk 10 jaar niet met me gesproken.” Fisher verduidelijkte: “We praatten echt slecht. We konden niet met elkaar opschieten. We hadden de extra, groter-dan-leven relatie. Dit is een zeer krachtig persoon, maar om mijn eigen identiteit te hebben, moet ik uit het niets een soort karakter smeden.”

Overgang was niet de grootste uitdaging die hun relatie zou aangaan. Fisher werd gediagnosticeerd als bipolair in haar twintiger jaren, en Reynolds vertrouwde Winfrey toe: “Mijn dieptepunt in Carrie en mijn relatie was waarschijnlijk toen we ontdekten dat ze ziek was, of dat ze dit geestelijke gezondheidsprobleem had, en dat het voor altijd bij haar zou blijven. Dat was heel moeilijk. Hoe gaat ze verder in het leven? Hoe kan ik haar helpen in het leven? Het enige wat ik kon doen was van haar houden, en dat zal ik altijd blijven doen.”

Fisher had aanvankelijk moeite om haar ziekte te accepteren. Haar drugsgebruik, dat op jonge leeftijd begon, liep uit de hand toen ze zich wendde tot middelen als LSD, heroïne en pijnstillers als een manier om met haar geestesziekte om te gaan. In 1985, toen ze 28 was, ging Fisher voor de eerste keer naar een afkickkliniek.

Reynolds en Fisher verzoenden zich en werden buren

Na de afkick schreef Fisher Postcards From the Edge, een roman uit 1987 die werd gevolgd door een verfilming uit 1990. In de film vertolkt Meryl Streep een actrice die na haar afkickperiode herenigd wordt met haar beroemde moeder – maar het werk was geen autobiografie. Fisher vertelde Entertainment Weekly: “Ik schreef over een moeder-actrice en een dochter-actrice. Ik ben niet geschokt dat mensen denken dat het over mij en mijn moeder gaat. Het is makkelijker voor ze om te denken dat ik geen verbeelding voor taal heb, alleen een bandrecorder met eindeloze batterijen.”

Enige inspiratie kwam wel uit hun persoonlijke leven, maar Reynolds was niet ontmoedigd door Postcards. In plaats daarvan werd haar relatie met Fisher sterker. In 2000 kocht Reynolds het huis naast dat van haar dochter in Beverly Hills. De twee zouden voor de rest van hun leven buren blijven. “Het duurde zo’n 30 jaar voordat Carrie echt gelukkig met me was,” vertelde Reynolds ooit aan People.

Fisher stimuleerde haar moeders carrière door de televisiefilm (2001) te schrijven, waarin Reynolds de hoofdrol speelde (ook Taylor, met wie Reynolds zich jaren eerder had verzoend, was erin te zien). En toen Fisher aanvullende persoonlijke onthullingen deelde in haar one-woman show, was Reynolds ondersteunend, en zelfs de show toen het een tv-special werd.

Fisher stimuleerde de carrière van haar moeder door het schrijven van de televisiefilm These Old Broads (2001), waarin Reynolds de hoofdrol speelde (er was ook Taylor in te zien, met wie Reynolds zich jaren eerder had verzoend). En toen Fisher nog meer persoonlijke onthullingen deed in haar one-woman show Wishful Drinking, steunde Reynolds haar en hielp ze haar dochter zelfs met de promotie van de show toen het een tv-special werd.

Reynolds en Fisher waren close tot het einde

In hun laatste jaren samen, was de relatie tussen Fisher en Reynolds een hechte en wederzijds bewonderende relatie. Reynolds zei tegen People: “Ik ben niet zo intellectueel als mijn dochter. Ze zegt grotere woorden dan ik, ik weet niet eens wat ze betekenen. Maar ze is zo amusant voor me en het is heerlijk om bij haar in de buurt te zijn.” Ze bundelden hun krachten in 2014 en 2015 om een documentaire te filmen, Bright Lights: Starring Carrie Fisher and Debbie Reynolds, die in januari 2017 in première ging.

Van haar kant prees Fisher Reynolds in een interview met NPR, zeggende: “Ik bewonder mijn moeder gewoon heel erg. Ze ergert me soms ook als ze, je weet wel, boos is op de verpleegkundigen. Maar, weet je, ze is een buitengewone vrouw, buitengewoon. Er zijn maar heel weinig vrouwen van haar generatie die zo hebben gewerkt, die gewoon haar hele leven een carrière hebben gehad en kinderen hebben opgevoed en verschrikkelijke relaties hebben gehad en al haar geld hebben verloren en het weer hebben teruggekregen. Ik bedoel, ze heeft een geweldig leven gehad, en ze is iemand om te bewonderen.”

Tragedie sloeg toe op 23 december 2016, toen Fisher een hartstilstand kreeg tijdens een vlucht van Londen naar Los Angeles. Ze overleed op 27 december op 60-jarige leeftijd. Een paar jaar eerder had Reynolds in haar autobiografie geschreven: “Het is niet natuurlijk om je kind te overleven. Dat is altijd mijn grootste angst geweest… Ik weet niet of ik dat zou kunnen overleven.” De dag na de dood van Fisher kreeg de 84-jarige Reynolds een beroerte terwijl ze de begrafenis aan het plannen was. Voordat ze op 28 december overleed, zei Todd dat zijn moeder tegen hem zei: “Ik wil bij Carrie zijn.”