‘Parts Unknown’ Okinawa: Just the One-Liners

Net als de aflevering van vorige week – gefilmd in Marseille, Frankrijk – richt deze week de aflevering van het CNN-reisverslag Parts Unknown zich op weer een regio die een buitenbeentje is in eigen land. Alleen deze keer, in plaats van zich uit te leven in zijn bloemrijke, grappige bromance met Eric Ripert, behandelt gastheer Anthony Bourdain de gewelddadige geschiedenis van Okinawa, het Japanse eiland, waar “enkele van de meest afschuwelijke en bloedige veldslagen van de Tweede Wereldoorlog” plaatsvonden. Deze beladen geschiedenis – en de daaropvolgende jaren van buitenlandse militaire bezetting – “beïnvloedt sterk het heden” van het eiland, zoals blijkt uit de westerse-food-mashups (taco rice), de sterke martial arts cultuur (karate masters regeren), en de openingssequenties van de aflevering, die Okinawa’s “vechttraditie” benadrukken.”

Volgens Bourdain komt Okinawa’s onthutsende opoffering tijdens de Tweede Wereldoorlog als een grote ironie, gezien het feit dat de lokale bevolking zichzelf vaak ziet als duidelijk gescheiden van het Japanse vasteland. “Okinawanen beschouwden zichzelf niet echt als Japanners; of omgekeerd,” zegt Bourdain, opmerkend dat Okinawanen en vastelandbewoners “cultureel, culinair, en op vele andere manieren, in verschillende richtingen keken.” Bourdain prijst het relaxte karakter van het eiland, van de achterafbarretjes tot de “meer multiculturele” invloeden. Maar de schaduw van het conflict doemt altijd op de achtergrond op – of, wanneer Bourdain bezig is zich te laten vallen door “Okinawan sumo” worstelaars, is het front-and-center.

Hier nu, de 18 beste kwinkslagen van Bourdain’s reis naar Okinawa:

1) Over de Okinawa filosofie: “Voor alle eerbiedige starheid van het vasteland, antwoordt Okinawa op zijn eigen unieke manier: Eet niet elke dag hetzelfde. Dat is saai. Er is zelfs een Okinawanese term voor: chanpuru, ‘iets gemengd.'”

2) Over stierenvechten, waarbij twee dieren tegen elkaar strijden: “Dit zijn professionals. En net als Jake LaMotta en Chuck Wepner voor hen, zullen ze leven om te vechten – of andere dingen te doen – een andere dag, na beslist minder bloed vergoten te hebben dan een van deze twee heren.”

3) Over een genadig lot voor de verliezers: “Niemand is veranderd in biefstuk of koteletten.”

4) Over hoe eerste-generatie Amerikanen het eten informeren, aan een (vreemd genoeg) niet bij naam genoemde half-Japanse, half-Amerikaanse local: “Man, wat zijn de dingen veranderd wat de houding betreft: Vrijwel de motor van de nieuwe Amerikaanse keuken zijn kinderen met een jeugd als de jouwe. En ik bedoel niet wat het volgende grote ding is. Ik bedoel letterlijk het herdefiniëren van wat de Amerikaanse keuken is.”

5) Over hoe percepties veranderen, tegen dezelfde man: “De centrale ironie van dit verhaal is dat je moeder nu de hipsterheld van New Jersey zou zijn geweest.”

6) Over karate meester Tetsuhiro Hokama’s beroemde dojo: “Mensen komen van over de hele wereld om in zijn dojo te studeren. En de training die ze krijgen is hard. fucking. core.”

7) Over makiwara, een schokkend pijnlijke trainingsoefening: “Het idee is om herhaaldelijk micro-breuken in de botten te veroorzaken om sterkere, grotere, meer beschermende afzettingen op te bouwen – in principe wapen je zelfs je zwakste en kleinste ledematen. Ze noemen het makiwara. En het doet zelfs pijn om naar te kijken.”

8) Over de beste manier om een kreeft te bereiden: “Omdat – men moet! – rauw geserveerd en nog steeds stuiptrekkend in de schaal.”

9) Op het krijgen van geschoold door een 71-jarige karate meester: “De demonstratie van Hokama-sensei’s open-hand kyushu techniek wordt… een beetje te echt naar mijn smaak.”

10) Over zijn eigen vechtkunsten: “Alles wat ik weet te doen in deze situatie, trouwens, is de verdediging trekken en zoeken naar iets om te wurgen of vast te zetten.”

11) Over het huilen van oom: “Nope, blijkbaar weten ze niet wat ’tapping out’ betekent hier, want ik was tikken als Western Goddamn Union. “

12) Over de unieke Okiwaanse uitvinding bekend als taco rijst: “Deze onheilige, vettige, zetmeelrijke, waarschijnlijk echt ongezonde verrukking, een drank-mop-turned-klassieker, ving op grote tijd.”

13) Over Okinawa’s potentieel als toeristische hotspot: “Wat is erger? Chinese toeristen, of Amerikaanse mariniers?”

14) Over beschamende oude gewoontes: “Ik heb veel ondeugden in mijn leven opgegeven; veel beschamende, smerige, schuldige pleziertjes die ik vroeger leuk vond en die ik nu gewoon niet meer doe. Cocaïne, heroïne, prostituees, de muzikale stijl van Steven Tyler.”

15) Over zijn enige echte ondeugd: “Maar er is… een ding dat nog steeds een onheilige grip op me heeft. Om onduidelijke reden is dat de buurtwinkel uit Ohio, vlakbij Akron, die is gemuteerd tot een enorme Japanse keten. Aanschouw, het wonder dat Lawson is. Wat precies aan deze plek heeft zijn tentakels zo diep in mijn hart en mijn ziel?”

16) Over de scène in Bar Dojo: “Waar enkele van de meest gewaardeerde meesters van het eiland en hun leerlingen komen voor wat internationaal wordt erkend als de remedie voor alle martial arts-gerelateerde kwalen: alcohol.”

17) Over karatemeesters die zuipen: “Moeten jullie wel drinken? Waar ligt het punt van de afnemende meeropbrengst?”

18) Over het eten van paard: “Sashimi van, nou – laten we maar zeggen dat het een dier is dat je lekker vindt.”