“Brittany”
Brittany belde de Crisis Nursery in wanhoop. Ze kwam naar Sacramento voor een nieuwe start. Maar haar huisvesting kwam te vervallen. Geen van Brittany’s vrienden in de buurt kon haar of haar twee jonge kinderen opvangen. Gelukkig gaf de Crisis Nursery haar kinderen een veilige, verzorgende plek om te verblijven terwijl zij werkte aan een verbetering van haar situatie. De kinderen genoten vooral van het buiten spelen, het rijden in de bolderkar en het tekenen met krijt. Brittany bezocht haar kinderen vaak terwijl ze op zoek was naar permanente kinderopvang en een nieuw huis, en besteedde quality time met haar kinderen wanneer ze maar kon. Ondertussen brachten de medewerkers van het Crisis Kinderdagverblijf Brittany in contact met belangrijke maatschappelijke instanties om haar te helpen een veilige en stabiele woning te vinden. Aan het einde van het verblijf van de kinderen was Brittany dolgelukkig toen de kinderen naar hun nieuwe huis kwamen. Ze was klaar om aan haar nieuwe leven in Sacramento te beginnen. Ze bedankte het personeel van de Crisis Nursery voor de goede zorgen voor haar kinderen in haar tijd van nood.
“William & Carter”
William en de 13 maanden oude Carter raakten verzeild in een overweldigende situatie. Carter’s moeder worstelde met drugsmisbruik en geestelijke gezondheidsproblemen. Op een dag liet ze Carter zonder iets te zeggen bij William achter. William was totaal niet voorbereid om in zijn eentje voor een kind te zorgen, en hij wist dat hij hulp nodig had. Zonder kinderopvang of steun van familie liep hij het risico zijn baan te verliezen als hij vrij nam om voor zijn zoon te zorgen. Om het nog moeilijker te maken, liet Carters moeder William geen kleding, luiers of flesvoeding na. William had geen idee waar hij terecht kon. Gelukkig verwees een medewerker van DHA hem door naar het Sacramento Crisis Nursery. In de eerste plaats zorgde het kinderdagverblijf voor gratis noodopvang voor Carter, waardoor William zijn baan kon behouden en alternatieve opvang kon regelen. Maar William en Carter profiteerden allebei van de diensten van het kinderdagverblijf op een manier die ze zich niet konden voorstellen toen ze hier aankwamen. Carter kon nog niet zelf lopen of staan, en hij had moeite met communiceren, waardoor hij gefrustreerd raakte. De medewerkers van de Crisis Nursery bleven geduldig en zorgzaam, en gebruikten een combinatie van woorden en gebaren om de communicatie te bevorderen. Ze gaven Carter veel tijd op de grond en geschikt loopspeelgoed om hem te helpen mobieler te worden, en ze hielden zijn hand vast terwijl ze hem aanmoedigden om zijn eerste stapjes te zetten. Terwijl hij grote stappen zette om zijn situatie te verbeteren, worstelde William nog steeds met het feit dat hij een alleenstaande vader zonder familie was. Hij vertrouwde zijn casemanager toe dat hij eenzaamheid en depressie had ervaren. William’s casemanager verwees hem door naar de gemeenschap, waaronder een Family Resource Center, waar hij sociale steun kon vinden en in contact kon komen met andere alleenstaande vaders in soortgelijke situaties. Vandaag de dag loopt en rent Carter zelfstandig, en zingt hij graag liedjes met zijn vader. William maakt nog steeds af en toe gebruik van de Crisis Nursery als hij hulp nodig heeft, maar zijn situatie en zijn relatie met zijn zoon zijn sterk verbeterd. Dankzij de Sacramento Crisis Nursery weet William dat hij er niet alleen voor staat en kan hij weer genieten van het vaderschap.