Een totaal van 153 gevallen met radiografisch gevisualiseerde verkalking van de aortaknobbel werd onderzocht met betrekking tot mortaliteit.
Elke proefpersoon was asymptomatisch, had geen belangrijke voorgeschiedenis, en had geen significante afwijking bij onderzoek, met inbegrip van een normaal elektrocardiogram.
Statistische analyse onthulde een gunstige mortaliteitsratio voor degenen die in hun zesde decennium of ouder waren toen de verkalking voor het eerst werd waargenomen. Er was geen toename in het aandeel van de verwachte sterfgevallen door cardiovasculaire oorzaken in deze leeftijdsgroepen.
Een ongunstige sterfte-ervaring verscheen bij de individuen die in hun vijfde decennium waren toen deze bevinding aan het licht werd gebracht. Alle sterfgevallen in deze groep waren te wijten aan coronaire aandoeningen en deden zich voor op niet al te hoge leeftijd. Dit verhoogt de mogelijke betekenis van de mortaliteitsgegevens, ondanks de erkende beperking van de statistische geldigheid wegens het schaarse materiaal in deze jongere leeftijdsonderverdeling. Uitgebreidere waarnemingen zijn hier in het bijzonder noodzakelijk.
De rol van anatomische en hemodynamische factoren wordt besproken als een mogelijke verklaring voor de schijnbare goedaardigheid van verkalking van de aortaknobbel in de oudere leeftijdsgroepen. Deze verklaring wordt niet als inconsistent beschouwd met het mogelijke gebrek aan goedaardigheid van dezelfde bevinding wanneer deze zich op jongere leeftijd manifesteert.