Een meisje van 13 jaar oud kiest nu voor Botox, en het is duidelijk dat veroudering niet langer het enige is dat vrouwen proberen af te wenden. In een artikel in de New York Post wordt melding gemaakt van een toename van vrouwen die plastische chirurgie zoeken om hun zogenaamde “resting bitch face” te “fixen”. Dit is een aandoening die alleen vrouwen treft, waarbij je, zelfs als je een neutrale uitdrukking draagt, voortdurend afstandelijk lijkt. In werkelijkheid verwijst het naar elke keer dat de gezichtsuitdrukking van een vrouw minder dan een glimlach vertoont.
Volgens een arts die in het stuk wordt geciteerd, is het aantal verzoeken om de ingreep het afgelopen jaar meer dan verdubbeld. Dit is niet echt schokkend – vrouwen worden gemaakt om zich slecht te voelen over zo ongeveer alles in termen van hun uiterlijk – maar voor mij lijkt het erop dat veel van deze vrouwen zich ontdoen van iets dat eigenlijk een groot pluspunt is.
In een wereld waar gewoon vrouw zijn wordt beschouwd als een uitnodiging voor ongevraagde opmerkingen en ongerechtvaardigde gesprekken van volslagen vreemden, is onvriendelijk kijken een nuttig harnas. Het kan soms de enige barrière zijn tussen een vrouw en ongewenste small talk in de metro, of een bar. Of tijdens het hardlopen. Of in de hoofdstraat. Of op een openbaar bankje. Of zelfs als ze midden in een gesprek met iemand anders zit. Plagerijen en catcalling zijn schering en inslag – zouden we niet op zijn minst mogen kijken minder dan blij over?
Maar dat zou schromelijk overschatten de hoeveelheid emotionele intelligentie en schaamte sommige mannen hebben. Want, zoals alles, kan grimmig kijken, op zichzelf, een uitnodiging zijn. Als ik een kwartje kreeg voor elke keer dat ik hoorde: “Lach, liefje, het zal misschien nooit gebeuren” naar me geschreeuwd heb, zou ik het geld hebben om van mijn eigen “truttige gezicht” af te komen. Wanneer mannen dit zeggen, lijkt het nooit bij hen op te komen dat wat “het” in kwestie ook is, het waarschijnlijk al gebeurd is – één blik op de wereld om je heen zou genoeg moeten zijn om te beseffen dat er vaak weinig is om over te lachen. Toch hebben Victoria Beckham’s kenmerkende frons en Kristen Stewart’s neiging om gemeen te doen alleen maar geleid tot meer kolom inches met het verzoek om die frons op zijn kop te zetten, of op zijn minst, in iets dat iets minder aanstootgevend is.
Wat dit alles ons vertelt is dat vrouwen standaard beminnelijk en benaderbaar moeten zijn. Zelfs als we geen interactie hebben, moeten we er klaar voor zijn. Het is veelzeggend dat er voor mannen geen equivalent is van een “chagrijnig gezicht in ruste” – mensen zijn veel minder bezorgd over gezichten die ze niet als publiek bezit beschouwen.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
