CETA (de Comprehensive Economic and Trade Agreement) is een handelsdeal tussen de EU en Canada die een grote bedreiging vormt voor onze democratie, openbare diensten en het milieu. De deal is op 15 februari 2017 goedgekeurd in het Europees Parlement en op 21 september 2017 voorlopig in werking getreden. Dit betekent dat het grootste deel van de overeenkomst nu van toepassing is. De nationale parlementen en sommige regionale parlementen in de EU moeten de deal echter nog goedkeuren voordat deze volledig in werking kan treden. Dit ratificatieproces is nog aan de gang. De overeenkomst zal van toepassing zijn op het VK zolang we nog in de EU zitten. CETA wordt ook genoemd als model voor toekomstige handelsovereenkomsten met het VK.
Wat is er te vrezen van CETA?
Het uiteindelijke doel van CETA is, net als (het Transatlantic Trade and Investment Partnership), om de regelgeving voor bedrijven te verminderen. In de praktijk kan dit ertoe leiden dat de normen in de EU of Canada worden verlaagd om een compromis tussen de verschillende normen te vinden. Dit kan leiden tot een race naar de bodem op gebieden als voedselveiligheid, openbare diensten en milieuregelgeving. CETA zal grote bedrijven ook in staat stellen onze regering aan te klagen als zij hun winsten door nieuwe wetten bedreigd zien.
Bedreigende openbare diensten
CETA zal de privatisering van openbare diensten vergrendelen, zodat toekomstige regeringen het moeilijker zullen vinden om de gezondheidszorg of de spoorwegen weer in handen van de overheid te brengen.
Gevaar voor het klimaat, voedselnormen en werknemersrechten
CETA zou bedrijven nieuwe mogelijkheden geven om wetten te beïnvloeden en belangrijke wettelijke beschermingen te verzwakken. Dat zou slecht nieuws zijn voor de voedselveiligheid, het milieu en de rechten van werknemers.
Geheimzinnige bedrijfsrechtbanken
CETA zou het Investor Court System (ICS) kunnen introduceren, waarmee Canadese bedrijven (en Amerikaanse bedrijven die in Canada zijn gevestigd) onze regering kunnen aanklagen als ze hun winsten bedreigd zien. In december 2017 heeft de Belgische regering een verzoek ingediend bij het Europees Hof van Justitie om te vragen of het in CETA voorgestelde corporate court system verenigbaar is met het EU-recht. Als het EU-hof oordeelt dat het onverenigbaar is, zal dit een heronderhandeling van CETA en het ICS vereisen en zou dit een grote klap zijn voor de legitimiteit van corporate courts. Een uitspraak van het hof wordt verwacht in de lente/zomer van 2019.
Geen openbaar onderzoek
CETA werd onderhandeld in nog meer geheimzinnigheid dan TTIP. Het onderhandelingsproces ging in 2009 van start en werd in september 2014 formeel afgesloten. Terwijl vakbonden, maatschappelijke organisaties en zelfs onze parlementsleden grotendeels van de onderhandelingen over CETA werden uitgesloten, heeft het grootkapitaal gedurende het hele proces aanzienlijke invloed genoten.
Hoewel de druk die werd opgebouwd door de CETA-campagne, die intrinsiek verbonden was met de campagne tegen TTIP, zo groot was, heeft het ratificatieproces in de EU bijna drie jaar geduurd en is het nog steeds niet voltooid.
Volgende stappen
CETA werd op 15 februari 2017 goedgekeurd in het Europees Parlement, en werd in september 2017’voorlopig ten uitvoer gelegd’. Elke lidstaat van de EU moet de overeenkomst ratificeren. Als een deel ervan in werking is getreden en een land stemt tegen, zullen ze nog twee jaar lang onderworpen zijn aan de levende’ delen van de deal. Als of wanneer de deal echter volledig wordt goedgekeurd, kan het volledig verlaten van de deal tot 20 jaar duren.
Tussen oktober 2014 en een jaar later ondertekenden meer dan 3 miljoen mensen uit de hele EU een petitie om TTIP te stoppen. Het is duidelijk dat de mensen geen deals als TTIP en CETA willen. Onze vertegenwoordigers moeten aandacht gaan besteden aan degenen die zij geacht worden te vertegenwoordigen.
Neem actie: vraag nu om handelsdemocratie