Urodziła się w São Paulo, w Brazylii, w rodzinie muzycznej, jej ojciec był kompozytorem, aranżerem i muzykologiem. To właśnie od ojca nauczyła się cenić brazylijskich kompozytorów muzyki klasycznej, zwłaszcza Heitora Villę-Lobosa, Ernesto Nazaré i Orlando Silvę.
W wieku piętnastu lat postanowiła zostać muzykiem, a w wieku kilkunastu lat studiowała teorię muzyki, a także violão (nylonowa gitara brazylijska). Jej piosenki ujawniają wiele wpływów, które obejmują sambę, valsa, choro, soul, rhythm and blues, hip hop, afrobeat i electrojazz music.
W szczególności, ona cytuje jako wpływy muzyki Afroamerykanów Billie Holiday, Ella Fitzgerald, Lauryn Hill, i Erykah Badu, jak również Brazylijczyk Jorge Ben.
Céu występowała na scenie z największymi artystami i zgłębiała repertuar marchinhas (muzyka karnawałowa z przełomu wieków) już w wieku kilkunastu lat. Wkrótce potem przeniosła się tymczasowo do Nowego Jorku, gdzie przypadkowo spotkała brazylijskiego muzyka Antônio Pinto. Później dowiedziała się, że był on jej dalekim kuzynem. Ich relacje odnowiły się, kiedy połączył siły z głównym producentem Beto Villaresem, kompozytorem muzyki do filmu O Ano em Que Meus Pais Saíram de Férias (2007), aby pomóc jej w nagraniu albumu. Pinto, który wyprodukował utwór Céu „Ave Cruz” jest kompozytorem muzyki do dwóch nominowanych do Oscara filmów, Central Station (1999) i City of God (2002).
Oryginalnie wydany w 2005 roku w Urban Jungle z siedzibą w São Paulo, Céu został odebrany przez Six Degrees/Starbucks/Hear Music w USA i Wielkiej Brytanii, JVC w Japonii i Harmonia Mundi we Francji i Holandii. Za ten album Céu otrzymała nominację do nagrody Latin Grammy w kategorii „Najlepszy nowy artysta” w 2006 roku oraz nominację do nagrody Grammy w kategorii Najlepszy współczesny album muzyki światowej w 2008 roku.
W 2009 roku, jej krytycznie przyjęty drugi album Vagarosa osiągnął nr 2 na amerykańskiej liście przebojów Billboard’s World Music. Od tego czasu album został nominowany do nagrody Latin Grammy 2010 za najlepszy brazylijski współczesny album pop. W 2010 roku, Céu została zaproszona przez Herbiego Hancocka do nagrania wersji utworu „Tempo de Amor” na album The Imagine Project.
W 2011 roku, stworzyła wersję utworu „It’s a Long Way” we współpracy z Apollo Nove i N.A.S.A. na najnowszy charytatywny album Red Hot Organization Red Hot + Rio 2. Album ten jest kontynuacją albumu Red Hot + Rio z 1996 roku. W 2012 roku Céu otrzymała swoją trzecią nominację do Latin Grammy w kategorii „Best Contemporary Brazilian Pop Album” za swój trzeci album Caravana Sereia Bloom.
W 2014 roku wydała w Brazylii swoje pierwsze DVD/CD na żywo zatytułowane Céu – Ao Vivo, koncert został sfilmowany w sierpniu 2014 roku w São Paulo i zawiera w sumie 15 utworów, w tym nigdy wcześniej nie wydane wersje coverów klasyków wszech czasów „Piel Canela” i „Mais Uma Noite de Amor”, zakulisowe nagrania zespołu i nie tylko. Céu – Ao Vivo zawiera również wersje live największych hitów Céu, „Lenda”, „Malemolência”, „10 Contados”, „Cangote” i „Baile de Ilusão”.
W 2016 roku wydała swój czwarty studyjny album o nazwie Tropix. Łącząc elektroniczne bity z brazylijskimi rytmami, poszła po uznanie krytyków z pojazdów takich jak The Guardian i The New York Times. Zdobyła również, w tym samym roku, swoją pierwszą Latin Grammy w kategorii Best Portuguese Language Contemporary Pop Album.
Jej album APKÁ został uznany za jeden z 25 najlepszych brazylijskich albumów drugiej połowy 2019 roku przez Stowarzyszenie Krytyków Sztuki w São Paulo.
.