Cewnikowanie serca to metoda, której lekarze używają do wykonywania wielu testów i procedur służących do diagnozowania i leczenia choroby wieńcowej. Cewnikowanie serca jest wykorzystywane do badań diagnostycznych, takich jak angiografia, arteriografia i badania elektrofizjologiczne (EPS).
Cewnikowanie serca jest metodą, którą lekarze wykorzystują do przeprowadzania wielu testów i procedur służących do diagnozowania i leczenia choroby wieńcowej. Cewnikowanie serca jest wykorzystywane do badań diagnostycznych, takich jak angiografia, arteriografia i badania elektrofizjologiczne (EPS).
Jak to działa?
Metoda ta polega na wprowadzeniu długiej, cienkiej rurki (zwanej cewnikiem) przez tętnicę lub żyłę w nodze lub ramieniu do serca. W zależności od rodzaju badania, które zlecił lekarz, podczas cewnikowania serca mogą wydarzyć się różne rzeczy. Na przykład, przez cewnik może zostać wstrzyknięty barwnik, aby obejrzeć serce i jego tętnice (badanie zwane koronarografią lub arteriografią wieńcową). Ponadto przez cewnik mogą być przesyłane impulsy elektryczne w celu zbadania nieregularnych uderzeń serca (testy zwane badaniami elektrofizjologicznymi).
Lekarze mogą stosować metodę cewnikowania wraz z angiografią i arteriografią w celu obejrzenia naczyń w pozostałych częściach ciała. Na przykład, mogą oni wykonać test zwany arteriografią tętnic szyjnych, aby zobaczyć naczynia prowadzące do mózgu. Często lekarze używają określeń cewnikowanie serca, angiografia i arteriografia, które oznaczają to samo.
Czego powinienem się spodziewać?
Pacjentom zazwyczaj mówi się, aby nie jedli ani nie pili niczego po północy w noc poprzedzającą badanie. Jeśli masz cukrzycę, powinieneś porozmawiać z lekarzem o przyjmowaniu pokarmów i insuliny, ponieważ niejedzenie może wpłynąć na poziom cukru we krwi.
Porozmawiaj z lekarzem o wszystkich lekach (na receptę, bez recepty i suplementach), które przyjmujesz, ponieważ może on chcieć, abyś przestał je przyjmować przed badaniem. Jest to szczególnie ważne, jeśli przyjmujesz leki rozrzedzające krew lub leki przeciwpłytkowe. Pomocne może być sporządzenie listy swoich leków i zabranie jej ze sobą na zabieg, aby lekarze wiedzieli dokładnie, co i w jakiej dawce przyjmujesz. Przed zabiegiem najprawdopodobniej zostaną wykonane badania krwi, elektrokardiogram i prześwietlenie klatki piersiowej.
Jak tylko pacjent znajdzie się w laboratorium cewnikowania (zwanym również pracownią cewnikowania), zobaczy monitory telewizyjne, monitory serca i aparaty do pomiaru ciśnienia krwi. Pacjent będzie leżał na stole do badań, który zwykle znajduje się w pobliżu aparatu rentgenowskiego.
Na klatce piersiowej zostaną umieszczone małe metalowe krążki zwane elektrodami. Elektrody te mają przewody zwane przewodami, które podłącza się do urządzenia do elektrokardiogramu. Urządzenie to będzie monitorować rytm serca pacjenta podczas badania.
Aby zapobiec zakażeniu, pacjent zostanie ogolony i oczyszczony w okolicy nogi, do której zostanie wprowadzony cewnik.
W ramieniu pacjenta zostanie umieszczona igła z podłączoną do niej rurką. Jest to tak zwana linia dożylna lub kroplówka. Przez kroplówkę zostanie podany łagodny środek uspokajający, który zrelaksuje pacjenta w trakcie badania.
Pacjentowi zostanie podany lek znieczulający za pomocą igły, aby znieczulić obszar wokół miejsca, w którym zostanie założony cewnik. Może Pani/Pan odczuwać lekki dyskomfort. Następnie zostanie wykonane małe nacięcie na skórze. Gdy lekarze zobaczą tętnicę, do której zostanie wprowadzony cewnik, specjalna igła zostanie użyta do wkłucia się w nią. Następnie lekarze wprowadzą cewnik do tętnicy w nodze. Podczas tej części badania pacjent nie powinien odczuwać bólu.
Cewnik jest delikatnie przewlekany przez tętnicę i wprowadzany do serca. W tym momencie lekarze mogą wykonać angiografię, arteriografię, EPS lub inną procedurę. Po uzyskaniu przez lekarzy potrzebnych informacji, cewnik i kroplówka zostaną usunięte. W miejscu, w którym wprowadzono cewnik, zostanie zastosowany silny ucisk, aby zatrzymać krwawienie. Pacjent zostanie również zabandażowany.
Pacjent zostanie przeniesiony do innego pokoju, gdzie będzie musiał odpocząć przez kilka godzin. Może być Pan/Pani nieco senny/a, dopóki nie przestanie działać środek uspokajający. Należy starać się leżeć nieruchomo i nie zginać zbytnio kolana. Pielęgniarki będą Pana/Panią obserwować, aby sprawdzić, czy tętno i ciśnienie krwi są w normie. Po tym czasie odpoczynku będzie Pan/i mógł/a wrócić do domu.
.
.
