Consumers Union

101 Truman Avenue
Yonkers, New York 10703-1057
U.S.A.
(914) 378-2000
Fax: (914) 378-2900
Strona www: http://www.consumerreports.org

Nonprofit Company
Incorporated: 1936
Employees: 455
Sprzedaż: $120 mln (1997)
SICs: 2721 Periodicals; 2741 Miscellaneous Publishing; 8299 Schools & Educational Services, Not Elsewhere Classified; 8999 Services, Not Elsewhere Classified; 8733 Noncommercial Research Organizations; 8734 Testing Laboratories

Consumers Union jest organizacją non-profit, która publikuje miesięcznik Consumer Reports, poświęcony dostarczaniu konsumentom informacji i porad na temat szerokiej gamy zagadnień konsumenckich, w tym bezpieczeństwa produktów, świadczenia opieki zdrowotnej, usług finansowych i produkcji żywności. Na przestrzeni lat magazyn Consumer Reports zyskał szerokie i lojalne grono czytelników liczące około 20 milionów osób, głównie dzięki swojej reputacji bezstronności. Przed wydaniem każdego numeru magazynu, ponad 100 ekspertów pracuje w 47 laboratoriach, aby przetestować, przeanalizować, ocenić i oszacować wydajność, bezpieczeństwo, niezawodność i wartość produktów firm z całego świata. Consumers Union nie przyjmuje żadnych opłat za próbki produktów i odmawia udzielenia zgody na komercyjne wykorzystanie swojej nazwy na jakichkolwiek wynikach testów produktów, które zostały przez nią ocenione. Oprócz krajowego centrum testowo-badawczego w Yonkers, Nowy Jork, oraz ośrodka testów samochodowych w East Haddam, Connecticut, Consumers Union posiada biura adwokackie w Waszyngtonie, D.C., Austin, Texas i San Francisco, których zadaniem jest zeznawanie przed stanowymi i federalnymi agencjami regulacyjnymi oraz składanie pozwów sądowych w imieniu konsumentów w sprawach związanych z bezpieczeństwem produktów, mieszkalnictwem, środowiskiem, dyskryminacją ekonomiczną i przemysłem telekomunikacyjnym, by wymienić tylko kilka z nich. Consumers Union założyła również Instytut Polityki Konsumenckiej, również mieszczący się w Yonkers w stanie Nowy Jork, w celu prowadzenia badań i wdrażania programów edukacyjnych w dziedzinie toksycznego zanieczyszczenia powietrza, prawa społeczności do wiedzy, pestycydów i kwestii biotechnologicznych.

Wczesna historia

Consumers Union była owocem książki zatytułowanej Your Money’s Worth, napisanej przez F. J. Schlink i Stuarta Chase’a. Kiedy książka ta ukazała się po raz pierwszy w 1927 roku, szybko stała się bestsellerem, i łatwo zrozumieć dlaczego. Książka była pierwszą tego rodzaju, która szczegółowo opisywała oszustwa i manipulacje związane z produkcją żywności, leków, kosmetyków, samochodów i sprzętu gospodarstwa domowego, a także jasno pokazywała, jak konsumenci padali ofiarą nieuczciwości i wprowadzania w błąd, które były powszechne na rynku. Popularność książki może być postrzegana jako wskaźnik wzrostu nowoczesnego ruchu konsumenckiego w Stanach Zjednoczonych w latach dwudziestych. Autorzy tacy jak Upton Sinclair już ujawnił problemy w przemyśle spożywczym, a prezydent Herbert Hoover, sam inżynier, zachęcał do tworzenia grup, takich jak American Standards Association, i dał więcej władzy do National Bureau of Standards, aby przepisać system standaryzacji do testowania żywności, tekstyliów i innych produktów, które rząd amerykański był prawdopodobne do zakupu.

Schlink, były pracownik National Bureau of Standards, zatrudniony jego pracy i ustaleń jako model do testowania produktów, które były używane przez konsumentów. Po opublikowaniu swojej książki Schlink wykorzystał swój męski klub, do którego należał w White Plains w stanie Nowy Jork, i podsumował doświadczenia członków klubu z niektórymi produktami. Zebrał swoje odkrycia w Consumer Club Commodity List i zaczął sprzedawać kopie listy za jednego dolara za sztukę. Do 1929 roku Schlink spotkał się z tak entuzjastyczną reakcją opinii publicznej, że założył Consumers’ Research, organizację zarejestrowaną jako niedochodowa firma zajmująca się testami konsumenckimi, pierwszą tego typu organizację na świecie. Schlink otworzył biuro w Nowym Jorku i zmienił nazwę swojej listy na Biuletyn Badań Konsumenckich (Consumers’ Research Bulletin). Do 1933 roku, było ponad 42 000 subskrybentów.

W 1933 roku, Schlink postanowił przenieść swoją działalność z Nowego Jorku do wiejskiej wioski Washington, New Jersey. Jednakże, po krótkim czasie, inżynierowie i dziennikarze, którzy tworzyli trzon jego personelu, stali się rozczarowani wiejskim życiem, długimi godzinami pracy i niską płacą narzuconą przez Schlinka. Kiedy pracownicy prosili o podwyżkę, ich prośby były stanowczo odrzucane. Kiedy trzech pracowników próbowało utworzyć związek zawodowy w Consumers’ Research, Schlink zwolnił ich. Jego działania wywołały jednak strajk i żądanie, aby zwolnieni pracownicy nie tylko zostali przywróceni do pracy, ale aby wszyscy pracownicy otrzymali podwyżkę. Schlink zastosował odwet w postaci strajkujących i prywatnych detektywów, odmawiając mediacji lub arbitrażu, a strajkujących określił mianem komunistów.

W lutym 1936 roku strajkujący z Consumers’ Research postanowili utworzyć własną organizację w Nowym Jorku. Nazwana Consumers Union, nowa organizacja zgromadziła dziennikarzy, inżynierów, akademików i naukowców zaangażowanych w testowanie produktów używanych przez konsumentów. Arthur Kallet, inżynier i były dyrektor Consumers’ Research, który przyłączył się do strajkujących przeciwko Schlink’owi, został mianowany pierwszym dyrektorem organizacji. W maju tego samego roku ukazał się Consumers Union Reports, zawierający szczegółowe artykuły oceniające i wartościujące mleko, mydło, pończochy, płatki śniadaniowe, unie kredytowe i Alka-Seltzer. Mając niewiele pieniędzy i nakład zaledwie 4000 egzemplarzy, organizacja w swoich wczesnych raportach była zmuszona skupić się na niedrogich przedmiotach, takich jak butelki z gorącą wodą, radia i wentylatory. Raporty były tak udane, jednak, że do końca 1936 roku nakład wzrósł dramatycznie do ponad 37 000 abonentów.

Pod koniec 1930 roku, Consumers Union i jej raporty zdobyły dużą ilość wrogości od tradycyjnych wydawców czasopism. W rzeczywistości, ponad 60 publikacji odmówił zapewnienia przestrzeni reklamowej dla Consumers Union, ponieważ miał wyraźną politykę krytykowania produktów z nazwy. Ponadto, pod koniec lat 30-tych, kiedy Depresja wciąż dotykała większość Amerykanów, niewielu ludzi kupowało raporty, ponieważ nie kupowali oni dużych ilości produktów konsumpcyjnych. Jednak pomimo tych wyzwań organizacja i jej magazyn wciąż się rozwijały. Do 1939 roku Consumers Union Reports liczyła ponad 85 000 subskrybentów.

Nadejście II wojny światowej zmieniło wszystko. Ponieważ produkcja koncentrowała się na produkcji czołgów, dział, samolotów, ciężarówek i mundurów wojskowych, a nie na radiach, lodówkach i samochodach, pracownicy Consumers Union po prostu nie mieli wystarczająco dużo produktów do przetestowania i oceny. Kiedy wprowadzono reglamentację, pracownicy organizacji mieli jeszcze większe trudności z zaopatrzeniem się w produkty, które normalnie testowali, takie jak buty i mydło. W 1942 roku Consumers Union zmieniła nazwę swojego magazynu z Consumers Union Reports na Consumer Reports, aby zaznaczyć, że świadczy usługi wszystkim konsumentom, a nie tylko członkom związku. Jednak w tym samym roku nakład spadł do połowy poziomu z 1939 roku, a główne biuro w Nowym Jorku zostało zmuszone do redukcji personelu.

Era powojenna

Kiedy wojna zakończyła się w 1945 roku, Consumers Union i jego magazyn miały szansę na szybki wzrost. Po prawie pięciu latach zaspokajania potrzeb życiowych ludzie w całej Ameryce byli gotowi ruszyć na zakupy. Na szczęście dla Consumers Union, amerykańska opinia publiczna zwróciła się do magazynu po poradę, co kupić. W 1946 roku nakład Consumer Reports wynosił 100 000 egzemplarzy, ale do 1950 roku wzrósł do 400 000. W 1952 roku Consumer Reports opublikował pierwszą tabelę częstotliwości napraw samochodów, w 1953 roku magazyn opublikował pierwszy z serii artykułów i tabel dotyczących zawartości substancji smolistych i nikotyny w papierosach oraz niebezpieczeństw związanych z paleniem, a w 1954 roku Consumer Reports opublikował pierwsze testy i oceny kolorowych telewizorów. Jeden z najważniejszych punktów zwrotnych dla Consumers Union nastąpił w 1954 roku, kiedy organizacja odniosła wystarczający sukces finansowy, aby rozszerzyć i ulepszyć swoje laboratorium i zaplecze badawcze. Consumers Union przeniosła się z Nowego Jorku do Mt. Vernon w stanie Nowy Jork, aby skorzystać z większej przestrzeni dla swojego biura administracyjnego i laboratorium. Personel i członkowie zarządu organizacji zaczęli regularnie zeznawać przed federalnymi i stanowymi komisjami na temat szerokiej gamy zagadnień, w tym podlewanej szynki, ustalania cen leków i bezpieczeństwa samochodowego. W tym samym czasie, dzięki zwiększonym dochodom z rosnącej liczby subskrypcji, Consumers Union zaczęła wspierać finansowo różne inne grupy konsumenckie, takie jak American Council on Consumer Interests i Ralph Nader’s Center for Auto Safety. Pod koniec lat 50-tych Consumers Union stała się na tyle duża i wpływowa, że zaczęła budować światowy ruch konsumencki, zapewniając finansowanie i doradztwo nowo powstałym organizacjom, takim jak Międzynarodowa Organizacja Związków Konsumenckich i brytyjskie Stowarzyszenie Konsumentów. Kiedy dyrektor założycielski, Arthur Kallet, odszedł na emeryturę w 1957 roku po 21 latach oddanej służby, Consumers Union urosła do rangi największej i najbardziej wpływowej organizacji promującej interesy konsumentów.

Perspektywy firmy:

Testuj, Informuj, Chroń. Consumers Union, wydawca Consumer Reports, jest organizacją non-profit założoną w 1936 roku w celu dostarczania konsumentom informacji i porad na temat towarów, usług, zdrowia i finansów osobistych oraz inicjowania i współpracy z indywidualnymi i grupowymi wysiłkami na rzecz utrzymania i poprawy jakości życia konsumentów.

Rozwój i wpływ, lata 60-80

Consumer Reports nadal umacnia swoją reputację bezstronnego sędziego produktów konsumenckich w latach 60-tych. W 1962 roku, magazyn wydał swój pierwszy raport na temat ubezpieczeń samochodowych i odkrył, że reforma była potrzebna ze względu na stawki, które różniły się o setki dolarów za ten sam poziom ubezpieczenia. W 1965 roku Consumer Reports ocenił Toyotę Coronę jako szczególnie korzystną dla „jazdy długodystansowej”. Do 1975 roku Corona była numerem jeden na amerykańskim rynku samochodowym. Po tym, jak Ralph Nader opublikował swoją słynną książkę Unsafe at Any Speed w 1965 roku, Consumers Union poprosiła autora, aby służył jako członek zarządu organizacji, i poświęciła się dostarczaniu jeszcze większej ilości informacji na temat samochodów i ciężarówek produkowanych w przemyśle samochodowym.

W dekadzie lat siedemdziesiątych wpływ Consumers Union jako rzecznika interesów konsumentów znacznie wzrósł. Ze względu na lata ocen produktów dostarczanych przez Consumer Reports, rząd USA powołał Narodową Komisję Bezpieczeństwa Produktów. W 1972 roku Consumers Union otworzyła biuro w Waszyngtonie, aby zaimponować urzędnikom państwowym swoimi badaniami i uświadomić im konieczność zmian w kwestiach konsumenckich. W tym samym celu otwarto później biura regionalne w San Francisco w Kalifornii i w Austin w Teksasie. W 1974 roku Consumer Reports opublikował serię na temat stopnia zanieczyszczenia dróg wodnych w całej Ameryce, wraz ze szczegółowymi zaleceniami dotyczącymi ich oczyszczenia. Seria została uznana tak wysoko, że wygrał National Magazine Award, pierwszy z trzech podanych do Consumer Reports.

W latach 80-tych, Consumer Reports zainicjował sekcję telewizyjną, a także magazyn dla dzieci o nazwie Penny Power. W 1983 r. magazyn wdrożył usługę phone-in dla konsumentów, aby sprawdzić ceny samochodów i koszty napraw. Ponieważ organizacja, zwłaszcza pod wcześniejszym wpływem Ralpha Nadera, nadal rozwijała swoje metody testowania i oceniania samochodów, w 1986 roku zarząd przegłosował zakup toru wyścigowego w East Haddam w stanie Connecticut, aby odnowić i zbudować najnowocześniejszy obiekt do oceny samochodów osobowych, ciężarowych i rosnącego rynku pojazdów rekreacyjnych. Na podstawie testów przeprowadzonych w tym ośrodku, Consumer Reports odkrył, że Suzuki Samurai łatwo się przewraca i ocenił go jako NIEDOPUSZCZALNY. Do tego czasu reputacja i wpływ Consumer Reports stały się tak wielkie, że sprzedaż Suzuki Samurai gwałtownie spadła.

The 1990s and Beyond

Postanowiwszy przekształcić organizację w wydawcę multimedialnego, a nie trzymać się jednego magazynu, Consumers Union zaczęła rozpowszechniać informacje w wielu formach, rozszerzając w ten sposób swoją rolę dostarczania konsumentom szczegółowych ocen i ratingów produktów. Ta ekspansja obejmowała program radiowy, kolumnę w gazecie, programy telewizyjne, usługi online, produkty CD-ROM, biuletyny, książki Consumer Reports i Consumers Union’s Price Services dla samochodów, ubezpieczeń samochodowych i urządzeń gospodarstwa domowego.

W 1992 roku płatny nakład Consumer Reports osiągnął dwa miliony, jednak do końca 1995 roku płatny nakład wzrósł do około 4,7 miliona, plasując magazyn w pierwszej dziesiątce listy płatnych subskrypcji. Do końca 1996 roku branża wydawnicza szacowała, że Consumer Reports ma ponad 18 milionów czytelników, wliczając w to prenumeratorów bibliotecznych i szacunkową liczbę czterech czytelników na jeden egzemplarz. Consumer Reports, jeden z najpopularniejszych magazynów w Ameryce, nie wykazywał oznak spadku czytelnictwa. Przychody Consumers Union wyniosły ponad 100 milionów dolarów na koniec roku podatkowego 1995.

Wpływ Consumers Union poprzez jej publikacje, zwłaszcza Consumer Reports, był ogromny i wymierny. Na przykład, sprzedaż konkretnego męskiego garnituru wzrosła o 50 procent po tym, jak został on oceniony jako BEST BUY w magazynie. Równocześnie Consumers Union ma wpływ na ulepszanie produktów. Wojna marketingowa o użycie kofeiny w napojach bezalkoholowych to tylko jeden z przykładów. To, co jest mniej wymierne, ale równie ważne, to wpływ, jaki Consumers Union wywarła na wzmocnienie pozycji konsumentów. Zapewniając bezstronne, obiektywne i dokładne testy i oceny poszczególnych produktów i usług na rynku, Consumers Union pomogła konsumentom przebrnąć przez krętą i niekiedy zawiłą drogę fałszywych i wprowadzających w błąd reklam produktów.

Dalsza lektura

„Consumers Union Reports,” Consumers Union Publication, maj 1936.

„The Early Years Remembered,” Consumers Union Consumer Reports Publications, 1996.

Horrigan, Jeremiah, „Consumer Reports: Tops w testach,” Times Herald Record, 22 marca 1997, str. 19-21.

Linn, Virginia, „Health Council Rates Magazines for Nutritional Value,” Atlanta Constitution, April 16, 1998, str. 26.

Patton, Phil, „The Product Police,” Audacity, Spring 1996, pp. 21-23.

Rouvalis, Cristina, „Consumer Reports Testers Give Products a Pounding,” Pittsburgh Post-Gazette, July 27, 1998, pp. E1-E3.

Warne, Colston E., „Consumers Union’s Contribution to the Consumer Movement,” w Consumer Activists: They Make A Difference, edited by Erma Angevine, Mount Vernon, N.Y.: Consumers Union Foundation, 1982, s. 85-110.

White, John R., „Who Are Those Guys at Consumer Reports?”, Boston Globe, April 5, 1997, s. Dl.

Woller, Barbara, „Consumer Champion,” Gannett Newspapers, June 28, 1998, s. 3A-3E.

-Thomas Derdak

.