Jeśli myśleliście, że eksplodujące pająki z małymi pajączkami w środku są przerażające, pomyślcie jeszcze raz.
W samym środku australijskiej wsi ma miejsce zjawisko, które często jest opisywane jako „deszcz pająków”. Wydarzenie, które widzi padoki pokryte kilometrami pajęczych sieci, zostało po raz pierwszy odnotowane w 1914 roku. Początkowo było znane jako „anielskie włosy” i powszechnie uważano, że jest związane z mitologią lub życiem obcych.
4 maja 2015 roku rolnik Ian Watson wyszedł przed swój dom na 500-akrowej posiadłości w Goulburn w Nowej Południowej Walii, aby zobaczyć setki pasm delikatnego materiału spadającego z nieba. Na końcach nitek – które osiągały do 10 metrów długości i miały wygląd bawełny – wisiały małe pajączki. Miliony z nich.
„Niektóre z pasm pajęczyny były dość długie i falowały na wietrze. W przeważającej części były to metrowe kawałki sieci wiszące na hakach” – powiedział Watson serwisowi Mashable Australia. „To było po prostu niewiarygodne, jak wiele ich było i jak wiele pająków lądowało na moim domu. Szopa, samochody, wszystko”.
Pająki, które pokryły posiadłość Watsona.
Zdjęcie: Ian Watson
Niesamowite zjawisko zostało zarejestrowane aż 30 kilometrów dalej, w mieście Marulan. Mieszkańcy wzięli na stronę społeczności Goulburn na Facebooku, aby nagrać swoje obserwacje.
„Były tam miliony pojedynczych nici schodzących w dół, z pająkami … Nieważne, gdzie spojrzałeś, tam były pająki pływające wzdłuż” – powiedział Watson. „Mieliśmy z łatwością kilkaset pająków na jednej sześciometrowej ścianie naszego domu.”
Pomimo złapania kilku pajęczyn w brodę, Watson powiedział, że jego głównym zmartwieniem było bezpieczeństwo jego czwórki małych dzieci – ponieważ setki i setki pająków pokrywały jego dom.
„Zabrałem się do nich z puszką Raid, głównie dla dzieci. Częścią życia w buszu jest to, że węże i pająki są częścią terytorium i można się do tego przyzwyczaić, ale pomyślałem, że nie potrzebuję dodatkowych 200 pająków. A to tylko te, które widziałem, nie mówiąc już o tych, które wylądowały na dachu.
„Ponieważ były to małe pająki dla dzieci, nie było to tak przerażające – gdyby były to pająki huntsman schodzące w dół, myślę, że podpaliłbym to miejsce i wystartował”, dodał.
Podobne zdarzenie można było zaobserwować w 2012 roku w Wagga Wagga, kiedy to tysiące pająków budowało nowe pajęczyny po tym, jak wody powodziowe zmusiły je do przeniesienia się na wyższe tereny.
Image: Corbis Images
Lokals uważali, że mogło to być spowodowane przez pająki gnieżdżące się w turbinie wiatrowej, podczas gdy Watson zadzwonił do badacza UFO Billa Chalkera o jego wgląd i wysłanie mu próbki do przetestowania – przed potwierdzeniem, że była to po prostu pajęczyna i „nic bardziej złowrogiego.”
W niedzielę, Watson zauważył zjawisko ponownie tuż po porze lunchu. Tym razem nie tak wiele nici spadało z nieba, ale to wciąż było na tyle imponujące, że wspomniał o tym na lokalnej stronie na Facebook.
„To nie było nigdzie w pobliżu tej samej skali, co za pierwszym razem, ale to było dość niesamowite,” powiedział o niedzielnym doświadczeniu. „Kiedy są w ciągu kilku metrów od ciebie, można zobaczyć pająki dyndające poza. Wyglądało to tak, jakby wybuchła bomba sznurkowa.”
Retiree Keith Basterfield z Południowej Australii bada osobliwe wydarzenia od prawie 15 lat i kataloguje swoje odkrycia. Jego zainteresowanie dziwnym zjawiskiem zaczęło się, gdy mężczyzna o nazwisku Kevin Dixon pokazał mu zdjęcie zrobione w Albury w maju 1974 roku.
„Pomyślałem, że to było tak niesamowite, że były dosłownie miliony pająków złapanych w sieć na tym padoku tego dnia, i zacząłem rozglądać się za poprzednimi upadkami”, Basterfield powiedział Mashable Australia. „Wiele z tych rzeczy było przed-internetowych. Znalazłem całkiem sporo ciekawych rzeczy sięgających 1914 roku o upadkach w Australii.”
Basterfield udokumentował 20 wystąpień w całej Australii, a teraz korzystając z Internetu może zobaczyć, że zjawisko rozciąga się na cały świat – z upadkami w Danii i Brazylii. Największy w Australii był w Esperence, Australia Zachodnia w 1999 roku, który widział 80 kilometrów pajęczej sieci pokrywającej ziemię.
Podczas swoich badań, Basterfield odkrył, że upadki pajęczego deszczu zdarzają się w pogodne dni z lekkim wiatrem po ulewnym deszczu i są zwykle widziane w maju lub sierpniu.
Dziwne wydarzenie jest spowodowane przez dzieci pająków migrujących do jedzenia, takich jak komary, które wychodzą po deszczu. Pająki wyrzucają jedwab ze swoich ciał, chwytają lekką bryzę i unoszą się w niebo.
„Wyrzucają ze swojego ciała opartą na białku nić pajęczej sieci, rozciągają ją w powietrze, wiatr ją łapie, a one startują i używają jej jako spadochronu” – wyjaśnił Basterfield. „Tak więc dosłownie unoszą się na spadochronie z jedwabiu własnego ciała. Pająki wtedy po prostu wyskakują z sieci i idą do ziemi i ukrywają się, więc używają tego jako sposobu migracji.”
Pajęczyny, czasami z dziećmi uwięzionymi wewnątrz, mogą podróżować tak wysoko jak 20,000 stóp i nawet zostały znalezione przyklejone do boku samolotu, dodał Basterfield.
Całe doświadczenie jest ulotne, ale więcej obrazów i filmów jest przechwytywanych dzięki Internetowi i telefonom komórkowym.
„Sieć, jako wątek oparty na białku po prostu rozpuszcza się w czasie, w ciągu następnego dnia lub tak. Następnego ranka wyjdziesz i zobaczyć absolutnie nic,” powiedział. „To ciekawe, naturalne zjawisko.”
Nie ma się czego bać, ludzie, nie ma się czego bać.
Sprostowanie: Nazwisko Iana Watsona zostało poprawione z nieprawidłowego nazwiska Walker.
.