Anthony Bourdain overleed vrijdagochtend op 61-jarige leeftijd.
Hij was een van ’s werelds bekendste chefs, een monsteraanwezigheid in de culinaire wereld die een cultus van persoonlijkheid opbouwde door eten en eten met sensuele gusto te benaderen. Hij werd gedefinieerd door de scherpte van zijn intellect en de onverzadigbaarheid van zijn nieuwsgierigheid. Meer dan wat ook, Bourdain’s werk leek altijd gegrond in een fundament van respect – zelfs ontzag – voor voedsel, mensen, en alle delen onbekend.
We zullen hem missen.
Anthony Bourdain leefde met een honger die inspirerend was. We hopen dat zijn dood ons zal helpen om voor eens en altijd te begrijpen dat depressie een ernstige medische aandoening is die onderzoek, destigmatisering en behandeling nodig heeft.
Hier zijn enkele van onze beste herinneringen aan onze vriend, Anthony.
1.Anthony als schrijver.
Hiermee opende Bourdain zijn New Yorker-artikel uit 1999, “Don’t Eat Before Reading This,” toen hij nog een culturele onbekende was. Het stuk stuwde hem naar de publicatie “Kitchen Confidential” in 2000, het begin van Bourdain als een bekende naam. Je kunt bijna proeven hoe hij schrijft.
Image by New Yorker
Anthony Bourdain voor de New Yorker, 1999.
2.Anthony als joodse cultuurfilosoof.
Bourdain werd, in zijn eigen woorden, “zonder religie” opgevoed – zijn vader, Pierre, was een verlopen katholiek, en zijn moeder, Gladys, een niet-observante jodin. Toen Bourdain in 2013 naar Jeruzalem reisde voor zijn tv-programma “Parts Unknown”, maakte hij de volgende opmerking:
Ik ben nog nooit in een synagoge geweest. Ik geloof niet in een hogere macht. Maar dat maakt me niet minder Joods, denk ik.
Kan een rabbijn het beter hebben gezegd?
Bourdain ging verder met een briljant genuanceerde kijk op de Israëlische cultuur en politiek door middel van eten. Hij speculeerde over muren, over grenzen, over de alomtegenwoordigheid van antisemitisme, zelfs in zijn leven als een dubbelzinnige Jood. Hij at veel falafel.
“Het is je vergeven te denken,” mijmerde Bourdain, “als je ziet hoezeer ze op elkaar lijken, de twee volkeren, die beiden koken met trots, eten met passie, houden van hun kinderen, houden van het land waarin ze leven of het land waarnaar ze dromen terug te keren, die zo dicht bij elkaar wonen, die in zo’n intieme, zo niet dodelijke omhelzing zijn opgesloten, misschien op de een of andere manier, op een dag, erachter zouden kunnen komen hoe met elkaar te leven.” Daarna lachte hij en verontschuldigde zich dat hij “sentimenteel” was.
3.Anthony als humorist.
Wij verwijzen naar deze uitstekende compilatie van Bourdains grappigste, meest bedachtzame citaten. Een van onze favorieten is deze:
Je moet wel een romanticus zijn om jezelf, je geld en je tijd in kaas te investeren.
4.Anthony als bondgenoot.
Met name in het laatste jaar van zijn leven, was Bourdain de volmaakte bondgenoot. In de Daily Show in januari rekende hij af met de #MeToo beweging. “Ik kwam uit een brutale, onderdrukkende business die historisch gezien vrouwonvriendelijk was,” zei hij. “Ik kende veel vrouwen, zo bleek, die verhalen hadden over hun ervaringen – over mensen die ik kende – die niet het gevoel hadden dat ik het soort persoon was dat ze in vertrouwen konden nemen.” Bourdain’s partner, Asia Argento, is een van de meest uitgesproken sterren geweest over het onderwerp Harvey Weinstein, en Bourdain was een van haar luidste supporters.
In een interview met Slate in oktober, reflecteerde Bourdain pijnlijk op zijn vermeende falen om vrouwelijke chefs te steunen: “Wat is er mis met mij?” vroeg hij zich af. “Wat heb ik, hoe heb ik mezelf gepresenteerd op zo’n manier dat ik geen vertrouwen gaf, of waarom was ik niet het soort persoon dat mensen hier als een natuurlijke bondgenoot zouden zien? Dus daar ben ik naar gaan kijken.” Bourdain werd virulent uitgesproken over Weinstein en over seksueel geweld.
Kunnen we nu het woord ‘verkrachter’ gebruiken? #Weinstein- Anthony Bourdain (@Bourdain) October 10, 2017
5.Anthony, nederig.
In een New Yorker-profiel van februari 2017 is het succes van Bourdain bijna te groot om op de pagina te passen – we vinden hem jonglerend met uitnodigingen van de regering-Obama om de toenmalige president op zijn reizen te ontmoeten met het uitvoeren van zijn hit-tv-show. Bourdain beweegt zich door deze gebeurtenissen met een gevoel van verwondering, waarbij hij het Vietnamese straatvoedsel en de Vietnamese cultuur op de voorgrond van de interactie plaatst. Bourdain werkte aan de ontmanteling van voedselclassisme – in hetzelfde artikel noemde hij meergangenproefmenu’s “voorbij” en verwonderde zich in plaats daarvan over lokale etnische gerechten.
Terwijl we in dit land een etnische zuivering meemaken, was Anthony Bourdain een zeldzame blanke man uit de voedselwereld die zijn stem gebruikte om de kritische, maar vaak ivisibiliseerde rol van Mexicanen & Latino’s in het algemeen in het achterste gedeelte van het huis van zo veel Amerikaanse restaurants te verheffen. Rust zacht mijn dude.- Verónica Bayetti Flores (@veroconplatanos) June 8, 2018
We nemen afscheid op de Schmooziest manier die we kennen: Met een reeks GIF’s.
via GIPHY
via GIPHY
via GIPHY
Jenny Singer is de adjunct Lifestyle-redacteur voor de Voorwaarts. U kunt haar bereiken op [email protected] of op Twitter @jeanvaljenny