Cielesna osoba jest wierzącym, który nie osiągnął duchowej dojrzałości. Taka osoba jest kontrolowana przez swoją starą, grzeszną naturę. Świadomie mówi „tak” egoistycznym skłonnościom, a „nie” woli Bożej. Ich posłuszeństwo jest raczej dla ich naturalnych apetytów niż dla rzeczy Bożych.
Apostoł Paweł zachęcał wierzących, aby szli ku duchowej dojrzałości.
A ja, bracia, nie mogłem mówić do was jak do ludzi duchowych, lecz jak do cielesnych, jak do niemowląt w Chrystusie. Karmiłem was mlekiem, a nie pokarmem stałym, bo aż dotąd nie mogliście go przyjąć, a i teraz jeszcze nie jesteście w stanie, bo jesteście jeszcze cieleśni. Bo gdzież są wśród was zazdrość, spór i podziały, czyż nie jesteście cieleśni i nie zachowujecie się jak zwykli ludzie? (1 Koryntian 3:1-3).
Cielesny
Ich działania są nacechowane przez ciało, starą naturę grzechu. Taka osoba jest kontrolowana przez swoją starą naturę i jej grzeszne apetyty. Chętnie mówi „tak” egoistycznym skłonnościom, a „nie” Bożym pragnieniom.
Cielesny chrześcijanin powinien już dawno przekroczyć etap niemowlęcia. Pozostają w stagnacji i są bezproduktywni. Chrześcijanin, który jest kontrolowany przez starą naturę grzechu, nie doświadcza normalnego wzrostu.
Operuje jak niewierzący
Cielesny chrześcijanin działa jak niewierzący. Zachowują się jak naturalna (niezbawiona) osoba, zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie. Wewnętrznie będzie myślał i zachowywał się jak osoba skupiona na sobie. Ich zewnętrzne zachowanie nie będzie się różnić od zachowania niewierzącego.
Uzdrowienie
Cielesny człowiek potrzebuje mocy Ducha Świętego, aby złamać kontrolę nad starą naturą grzechu. To jest ich jedyna nadzieja, ponieważ postępują jak niewierzący.
Podsumowanie
Cielesny wierzący to taki, który nie poddaje się Duchowi Świętemu. Jedynym sposobem, w jaki można zmienić ten cielesny styl życia, jest pozwolenie Duchowi Świętemu na przejęcie kontroli.