Morita Akio, (ur. 26 stycznia 1921 r., Nagoja, Japonia – zm. 3 października 1999 r., Tokio), japoński biznesmen, który był współzałożycielem, dyrektorem generalnym (od 1971 r.) i prezesem zarządu (od 1976 r. do 1994 r.) firmy Sony Corporation, znanego na całym świecie producenta elektroniki użytkowej.
Morita pochodził z rodziny o długiej tradycji warzenia sake i spodziewano się, że będzie kontynuował działalność w rodzinnym biznesie. Zamiast tego wcześnie zainteresował się technologią i ostatecznie uczęszczał na Uniwersytet Cesarski w Ōsaka, który ukończył w 1944 r. z dyplomem z fizyki. Podczas II wojny światowej został przydzielony do zbrojowni lotniczej w Yokosuce, gdzie poznał Masaru Ibukę, przedstawiciela przemysłu w Komitecie Badań Wojennych. Razem dwaj mężczyźni pracowali nad rozwojem systemów naprowadzania termicznego i noktowizorów.
Po wojnie Morita pracował z Ibuki do ustanowienia laboratorium komunikacji w Tokio. W 1946 roku współzałożyli Tokyo Telecommunications Engineering Corporation (Tōkyō Tsūshin Kōgyō), przemianowaną w 1958 roku na Sony Corporation. Morita zajmował się głównie sprawami finansowymi i biznesowymi; był odpowiedzialny za marketing produktów Sony na całym świecie. Niektóre z sukcesów produktowych Mority i Ibuki obejmują wczesne wersje konsumenckie magnetofonu (1950; Ibuka opracował magnetyczną taśmę nagrywającą rok wcześniej), radio tranzystorowe (1955) i „kieszonkowe” radio tranzystorowe (1957).
Morita miał wizję korporacyjną o zasięgu globalnym. Rzeczywiście, nazwa Sony została wybrana po tym, jak założyciele przeszukali słowniki, próbując znaleźć nazwę, którą można by wymówić w każdym języku. (Sony pochodzi od łacińskiego sonus, „dźwięk”) W 1961 roku, pod kierownictwem Mority, Sony stało się pierwszą japońską firmą, która sprzedała swoje akcje na nowojorskiej giełdzie. Ponadto w 1963 r. Morita przeniósł się wraz z rodziną na rok do Stanów Zjednoczonych, aby lepiej zrozumieć amerykańskie praktyki biznesowe i amerykański sposób myślenia. Gdy produkty Sony zaczęły się dobrze sprzedawać na arenie międzynarodowej, Morita otworzył fabryki w Stanach Zjednoczonych i Europie, oprócz tych w Japonii.
Dzięki innowacyjnym produktom konsumenckim Ibuki i smykałce biznesowej Mority, Sony stało się głównym konkurentem w branży elektronicznej. Morita był pionierem koncepcji brandingu, upewniając się, że nazwa Sony jest widoczna na wszystkich produktach i odmawiając sprzedaży produktów innym firmom w celu pakowania ich pod ich etykietami. Korporacja korzystała również z reklamy w stylu amerykańskim. Często jednak Morita przyczyniał się do rozwoju Sony, dostrzegając potencjał w nowych produktach. To właśnie za namową Mority opracowano i wprowadzono na rynek przenośny odtwarzacz kaset magnetofonowych Sony Walkman (wewnątrz firmy wątpiono, czy istnieje wystarczające zapotrzebowanie konsumentów na to urządzenie). Walkman był jednym z najbardziej popularnych produktów konsumenckich Sony w latach 80-tych i 90-tych.
Nie wszystkie decyzje podjęte przez Moritę były tak udane; wiara i determinacja, którą zainwestował w zwycięskie produkty były czasami inwestowane w błędne kroki, jak również. Na przykład, Sony był jednym z pierwszych, aby zwolnić magnetowidów (VCR) do użytku domowego, ale wersja Sony, Betamax (Beta), został wkrótce przytłoczony przez bardziej popularnej wersji VHS; to był jakiś czas, zanim Morita był skłonny pozwolić Sony do przesunięcia do standardu przemysłowego VHS. Po problemie z wersją Beta, Morita doszedł jednak do wniosku, że Sony musi nawiązać współpracę z innymi firmami elektronicznymi. Tak więc, kiedy Sony opracowała dysk CD, który ostatecznie zrewolucjonizowałby komputerowe przechowywanie danych i przemysł muzyczny, odbyło się to we współpracy z holenderską firmą Philips Electronics NV, aby zapewnić, że standard przemysłowy dla produktu został osiągnięty od samego początku.
As Sony’s stature grew, so did Morita’s in the international business community. Zasiadał on w wielu radach nadzorczych reprezentujących japoński biznes. Był wiceprzewodniczącym Keidanren (Japońskiej Federacji Organizacji Gospodarczych), grupy, która ma potężny wpływ na decyzje japońskiego rządu dotyczące biznesu i ekonomii. Morita był również długoletnim członkiem „Mędrców” (jak nieformalnie nazywana jest ośmioosobowa grupa ds. stosunków gospodarczych Japonia-USA).
Morita był ściśle zaangażowany w zarządzanie firmą Sony aż do przejścia na emeryturę, z powodu złego stanu zdrowia, w 1994 roku. Jego autobiografia, Made in Japan: Akio Morita and Sony, została opublikowana w 1986 r.
.