Basilosaurus był przerażającym, ostrym, zębatym stworzeniem, które żyło 40-35 milionów lat temu i mogło urosnąć 50-60 stóp długości. Jego nazwa oznacza „Króla Jaszczurów”. Jednak Bazylozaur wcale nie był jaszczurką. Był to dziwny, drapieżny wieloryb.
Pierwszy Basilosaurus, jakiego kiedykolwiek znaleziono, B. cetoides, żył w płytkim morzu na terenie dzisiejszej Alabamy. Szkielet jest tak długi i smukły, że wygląda prawie jak wąż, ale ma krótką klatkę żebrową, przednie ramiona i maleńką miednicę, która nie była połączona z żadnym kręgiem. Początkowo naukowcy sądzili, że jest to jakiś wodny gad, podobny do tych, które pływały w oceanach w czasach dinozaurów. Jednak eocen, w którym żył Basilosaurus, był dawno po czasach dinozaurów i ich wodnych krewnych, kiedy na ziemi rządziły ssaki. Badając zęby zwierzęcia, naukowcy odkryli, że faktycznie był on jednym z tych ssaków.
Szkielet bazylozaura w Muzeum Historii Narodu w Waszyngtonie/CC Gini~
Wciąż wiele nie wiemy o bazylozaurze, ponieważ niektóre części jego ciała nie zachowały się na tyle długo, by naukowcy mogli je odnaleźć. Zazwyczaj nic nie pozostaje po zwierzęciu, które nie żyje od milionów lat. Wiemy, że Basilosaurus był największym mięsożercą swoich czasów i wiemy, że wyginął wraz ze zmianą klimatu, ale nie wiemy, jakiego był koloru. Niewiele wiemy o jego zachowaniu. Być może nigdy nie poznamy większości jego cech.
Jednakże według badań opublikowanych w czasopiśmie PLoS One wiemy jeszcze jedną rzecz: Basilosaurus był (prawdopodobnie) drapieżnikiem wierzchołkowym.
Choć większość kości bazylozaura znaleziono w Alabamie, gdzie stworzenie to jest państwową skamieniałością, istnieje nieco mniejszy gatunek bazylozaura znaleziony w Egipcie. W 2010 roku paleontolodzy znaleźli skamieniałości setek osobników tego gatunku, B. isis, w Wadi al Hitan, miejscu położonym 140 km na południowy zachód od Kairu. Znaleźli też skamieniałości mniejszego wieloryba o nazwie Dorudon atrox, krokodyli, węży, ryb, rekinów i krewnych krów morskich.
CC Riha Pavel
Badacze z Museum für Naturkunde Berlin w Niemczech przeanalizowali te szczątki i dokonali ważnego odkrycia na temat zwierząt, które żyły tam, w „Dolinie Wielorybów”. Jeden ze szkieletów Basilosaurus znalezionych w miejscu skamieniałości miał szczątki dzieci Dorudons skupione w miejscu, gdzie kiedyś znajdował się żołądek Basilosaurus, więc paleontolodzy uważają, że Basilosaurus zjadł mniejsze zwierzę.
Wciąż jednak potrzebowali czegoś więcej, by udowodnić, że był to drapieżnik, a nie padlinożerca, który po prostu znalazł i zjadł zwierzę, które już nie żyło.
Badając kości ofiary, badacze znaleźli dowody, których szukali. Wiele z Dorudonów miało ślady ugryzień na głowie. Podczas gdy możliwe jest, że padlinożercy gryzą głowy martwych zwierząt, na które się natkną, bardziej powszechne jest, że drapieżniki celowo celują w głowy swoich ofiar, aby je szybko zabić.
Na szczęście nie musisz się martwić, że natkniesz się na przerażającego bazylozaura, gdy będziesz na morzu – to stworzenie wyginęło 35 milionów lat temu!
Przypis: Kristin Hugo, autorka dla Ripleys.com
.