Jérôme Bonaparte, oorspronkelijk Italiaans Roland Buonaparte, (geboren 15 november 1784, Ajaccio, Corsica – gestorven 24 juni 1860, Villegenis, Frankrijk), de jongste broer van Napoleon I, die koning van Westfalen en maarschalk van Frankrijk werd. Het was via Jérôme dat de lijn van Bonaparte zich uitbreidde naar de Verenigde Staten; zijn oudste zoon, Jerome, groeide op in Maryland met zijn Amerikaanse moeder.
De familie Bonaparte had armoede en ontberingen doorstaan op Corsica voordat Napoleon’s militaire successen tijdens de Franse Revolutie de familie hoger op de sociale en economische ladder brachten. Jérôme was nog een kind toen zijn steeds machtiger wordende broer hem naar Parijs stuurde voor een opleiding.
Als lid van de consulaire garde vanaf 1800, werd Jérôme overgeplaatst naar de marine kort nadat hij gewond was geraakt in een duel. Napoleon stuurde Jérôme eind 1801 naar de Franse West-Indische kolonie Saint-Domingue (nu Haïti) als lid van de expeditietroepen om de slavenopstand daar neer te slaan. In de zomer van 1803 kreeg hij het bevel naar Frankrijk terug te keren. Omdat hij vreesde dat de Britten hem gevangen zouden nemen als hij vanuit het Caraïbisch gebied naar Frankrijk zou varen, zeilde Jérôme in plaats daarvan naar de Verenigde Staten. Daar ontmoette hij tijdens een bezoek aan Baltimore, Maryland, Elizabeth Patterson, de 18-jarige dochter van een rijke koopman, met wie hij spoedig trouwde (24 december 1803). Het paar zeilde in 1805 naar Europa. Omdat Napoleon zijn macht in Europa wilde uitbreiden door politiek voordelige huwelijken te sluiten voor zijn broers en zussen, beval hij Jérôme’s zwangere echtgenote uit zijn rijk te weren. Het gevolg was dat Jérôme’s zoon in Engeland werd geboren. Jérôme zag al snel het voordeel in van het gehoorzamen aan de wensen van de keizer en verstootte zijn vrouw en kind om deel te nemen aan de voordelen van het keizerrijk.
Hij kreeg het bevel over een klein eskader in de Middellandse Zee en nam deel aan de veldtocht van 1806. Een keizerlijk decreet annuleerde zijn eerste huwelijk in 1807. De keizer regelde vervolgens het huwelijk van Jérôme met prinses Catharina van Württemberg (bij wie Jérôme drie kinderen zou krijgen) en benoemde hem tot koning van Westfalen. Tijdens zijn korte koningschap (1807-13) gaf Jérôme enorme sommen geld uit om de straten, parken en gebouwen in zijn koninkrijk te verbeteren en vooral om zijn paleis te renoveren. Bovendien waren zijn benoemingen in hoge functies ofwel onbekwaam ofwel corrupt. Hij liet de schatkist van zijn land snel leeglopen en maakte Napoleon woedend. Zijn opmerkelijkste wapenfeit was de destijds ongebruikelijke toekenning van rechten aan de joden van Westfalen. Tijdens de Russische veldtocht van 1812 slaagde Jérôme niet in zijn opdracht en werd hij teruggestuurd naar Kassel, de hoofdstad van het koninkrijk.
In 1813, na de val van het Napoleontische bewind in Duitsland, keerde Jérôme terug naar Frankrijk. Hij voerde het bevel over een divisie van de Franse linkervleugel bij Waterloo en viel met grote vasthoudendheid aan. Bij de tweede troonsafstand van Napoleon verliet Jérôme Frankrijk en bracht het grootste deel van de jaren van zijn ballingschap door in Italië. In 1847 keerde hij naar Frankrijk terug en na de opkomst van zijn neef Louis-Napoléon (als Napoleon III) werd hij achtereenvolgens gouverneur van de Invalides, maarschalk van Frankrijk en voorzitter van de Senaat.