Background
Traditionele opvattingen over het menselijk schedelgewelf staan op losse schroeven nu onderzoekers ontdekken dat de complexe details van de ontwikkeling ervan niet altijd overeenkomen met eerdere opvattingen dat het een relatief passieve structuur is. Met name dat de stabiliteit van het gewelf afhankelijk is van de onderliggende hersenen; en dat suturale patency slechts de schedeluitzetting vergemakkelijkt. De invloed van mechanische krachten op de ontwikkeling en het onderhoud van schedelnaden is welbekend, maar de details van hoe zij het evenwicht tussen suturale patency en fusie reguleren blijven onduidelijk. Eerder onderzoek toont aan dat mechanische spankrachten intracellulaire chemische signaalcascades kunnen beïnvloeden en de celfunctie kunnen veranderen; en dat spankrachten binnen de dura mater celpopulaties binnen de hechtdraad beïnvloeden en fusie veroorzaken.
Inzicht in de ontwikkelingsmechanismen wordt belangrijk geacht voor de preventie en behandeling van voortijdige suturale fusie – synostose – die schedelmisvorming veroorzaakt bij ongeveer 0,05% van de levendgeborenen. Bovendien vereisen de fysiologische processen die ten grondslag liggen aan deformatorische plagiocephalie en het behoud van suturale patency na de vroege kinderjaren verdere opheldering.