Indirect Evidence of Bourbon Virus (Thogotovirus, Orthomyxoviridae) Infection in North Carolina

Do Redaktora – Wirus Bourbon (Thogotovirus, Orthomyxoviridae) został odkryty w 2014 roku, kiedy pacjent z historią wielokrotnych ukąszeń kleszczy w Kansas zmarł z powodu nieznanego zakażenia . Zakażenia u ludzi wirusem Bourbon zostały obecnie rozpoznane w kilku stanach (tj. Kansas, Oklahoma, Missouri). Wirus został wykryty w kolekcjach kleszczy samotnej gwiazdy (Amblyomma americanum) w Missouri. Badanie serologiczne ssaków domowych i dzikich w Missouri wykazało obecność przeciwciał neutralizujących wirusa Bourbon w próbkach surowicy pobranych od różnych gatunków, ale najczęściej u jelenia wirginijskiego (Odocoileus virginianus) i szopa pracza (Procyon lotor). Zgłaszamy tutaj, że neutralizujące przeciwciała przeciwko wirusowi Bourbon zostały wykryte u jeleni białych w Karolinie Północnej, co sugeruje, że wirus jest obecny w tym stanie. Przebadaliśmy 32 jelenie na obecność przeciwciał neutralizujących specyficznych dla wirusa Bourbon. Spośród 20 próbek osocza, które zareagowały z wirusem, u 18 potwierdzono miano przeciwciał neutralizujących w zakresie od 10 do ≥ 320, co daje wskaźnik seroprewalencji 56% (95% przedział ufności 39%-72%). Seropozytywne próbki pochodziły od jeleni zabitych podczas sezonu łowieckiego w 2014 r. z hrabstw Stanly i New Hanover.

Częstotliwość występowania zakażenia wirusem Bourbon u ludzi w Karolinie Północnej jest nieznana. Jednakże, biorąc pod uwagę obfitość występowania kleszczy z gatunku lone star w tym stanie i znaczny odsetek jeleni z dowodami zakażenia, zakażenia u ludzi prawdopodobnie pozostały niezauważone lub prawdopodobnie błędnie zdiagnozowane. Zakażenie wirusem Bourbon u ludzi skutkuje niespecyficznym zespołem wirusowym, który obejmuje gorączkę, nudności, biegunkę, mialgię (ból mięśni), artralgię (ból stawów), leukopenię (niska liczba białych krwinek) i trombocytopenię (niska liczba płytek krwi). Choroba przypomina tę spowodowaną przez kleszczowe zakażenia bakteryjne, takie jak riketsjozy, erlichioza i anaplazmoza, ale nie reaguje na antybiotykoterapię. Jest on również podobny do zespołu chorobowego wywołanego przez wirusa Heartland, który został wykryty pośrednio w badaniu serologicznym tych samych jeleni szlachetnych oraz bezpośrednio u chorego pacjenta w Północnej Karolinie . Pracownicy służby zdrowia powinni rozważyć wykonanie testów na obecność wirusa Bourbon i Heartland u pacjentów z ostrą chorobą gorączkową z leukopenią lub trombocytopenią nie wyjaśnioną przez inne schorzenie, lub u których podejrzewano chorobę bakteryjną przenoszoną przez kleszcze, ale u których nie nastąpiła poprawa po zastosowaniu odpowiedniego leczenia (np. doksycykliny). Badanie można uzyskać wysyłając próbki surowicy z okresu ostrego i rekonwalescencji do państwowego laboratorium zdrowia publicznego, które może zorganizować badanie w Centers for Disease Control and Prevention Arbovirus Diagnostic Laboratory w Fort Collins, Colorado.

Naturalna historia wirusa Bourbon nie jest w pełni poznana. Jednakże, wzór przypadków u ludzi występujących w maju i czerwcu sugeruje, że ryzyko dla ludzi jest w dużej mierze oparte na transmisji z dorosłych stadiów kleszczy samotnej gwiazdy. Dorosłe kleszcze samotnej gwiazdy zazwyczaj żerują na większych zwierzętach wiosną i wczesnym latem, i używają krwi kręgowców do odżywiania kilku tysięcy jaj. Jaja te są składane na roślinności, a kiedy ciepło i wilgotność osiągają akceptowalny poziom w lipcu i sierpniu, wylęgają się z nich miniaturowe sześcionożne larwy. Prawie niewidoczne larwy żerują na małych i dużych ssakach późnym latem, zanim przekształcą się w ośmionogie nimfy wielkości główki szpilki, o średnicy zaledwie kilku milimetrów. Nimfy poszukujące żywiciela występują przez cały rok (z wyjątkiem najzimniejszych miesięcy zimy, kiedy są nieaktywne). Nimfy przeobrażają się w osobniki dorosłe wkrótce po odżywieniu się krwią ssaków. Wirusy przenoszone przez kleszcze są zazwyczaj przenoszone transstadialnie w obrębie kleszcza, ale nie transowarialnie (z kleszcza na jego potomstwo). Dlatego oczekuje się, że larwa żywiąca się zakaźnym żywicielem może ulec zakażeniu, a następnie pozostać zakażona jako nimfa i osobnik dorosły, ale nie zarazić swojego potomstwa.

Ponieważ wirus jest prawdopodobnie przenoszony przez zakażone kleszcze, zapobieganie polega na stosowaniu środków odstraszających owady, noszeniu długich rękawów i spodni, unikaniu obszarów zakrzaczonych i zalesionych oraz przeprowadzaniu kontroli kleszczy po spędzeniu czasu na świeżym powietrzu. Przyszłe badania są potrzebne w celu oceny geograficznego rozkładu ryzyka zakażenia wirusem Bourbon i zrozumienia klinicznego spektrum choroby, w tym określenia czy mogą wystąpić zakażenia bezobjawowe.

• ©2020 by the North Carolina Institute of Medicine and The Duke Endowment. All rights reserved.

.