Jean Bodin, (ur. 1530, Angers, Francja – zm. 1596, Laon), francuski filozof polityczny, którego ekspozycja zasad stabilnego rządu była szeroko wpływowa w Europie w czasie, gdy systemy średniowieczne ustępowały miejsca państwom scentralizowanym. Powszechnie przypisuje mu się wprowadzenie pojęcia suwerenności do myśli prawnej i politycznej.
W 1551 roku Bodin udał się na Uniwersytet w Tuluzie, aby studiować prawo cywilne. Pozostał tam jako student, a później jako nauczyciel do roku 1561, kiedy to porzucił nauczanie prawa na rzecz jego praktykowania i powrócił do Paryża jako avocat du roi (francuski: „obrońca króla”) w momencie, gdy rozpoczynały się wojny domowe między rzymskimi katolikami a hugenotami. W 1571 r. wszedł do domu brata króla, Franciszka, diuka d’Alençon, jako mistrz próśb i radca. Na scenie publicznej pojawił się tylko raz, jako deputowany trzeciej posiadłości Vermandois na Estates-General w Blois w 1576 roku. Jego bezinteresowne zachowanie przy tej okazji straciło królewską przychylność. Sprzeciwiał się planowanemu wznowieniu wojny z hugenotami na rzecz negocjacji, a także sprzeciwiał się sugerowanej przez Henryka III alienacji, czyli sprzedaży królewskich posiadłości, jako szkodliwej dla monarchii. Kiedy duc d’Alençon zmarł w 1583 roku, Bodin wycofał się do Laon jako procurateur przy sądzie prezydialnym. Pozostał tam do swojej śmierci na dżumę 13 lat później.
Główne dzieło Bodina, The Six Bookes of a Commonweale (1576), przyniosło mu natychmiastową sławę i było wpływowe w Europie Zachodniej do XVII wieku. Gorzkie doświadczenie wojny domowej i towarzyszącej jej anarchii we Francji skierowało uwagę Bodina na problem, jak zapewnić porządek i autorytet. Bodin uważał, że sekret tkwi w uznaniu suwerenności państwa i twierdził, że znakiem rozpoznawczym państwa jest najwyższa władza. Władza ta jest jedyna w swoim rodzaju; absolutna, w tym sensie, że nie można na nią nałożyć żadnych ograniczeń czasowych czy kompetencyjnych; i samowystarczalna, w tym sensie, że jej ważność nie zależy od zgody poddanych. Bodin zakładał, że rządy dowodzą z boskiego prawa, ponieważ rząd jest ustanowiony przez opatrzność dla dobra ludzkości. Rząd składa się zasadniczo z władzy rozkazywania, wyrażającej się w ustanawianiu praw. W dobrze zorganizowanym państwie władza ta jest wykonywana zgodnie z zasadami prawa boskiego i naturalnego; innymi słowy, Dziesięć Przykazań jest egzekwowanych, a pewne podstawowe prawa, głównie wolność i własność, są rozszerzone na rządzonych. Jeśli jednak warunki te zostaną naruszone, suweren nadal rozkazuje i nie mogą mu się sprzeciwić jego poddani, których jedynym obowiązkiem jest posłuszeństwo wobec władcy. Bodin wyróżniał tylko trzy rodzaje systemów politycznych – monarchię, arystokrację i demokrację – w zależności od tego, czy władza suwerenna spoczywa w rękach jednej osoby, mniejszości, czy większości. Sam Bodin preferował monarchię, która była informowana o potrzebach ludu przez parlament lub zgromadzenie przedstawicielskie.