Purdue University

Een van de speerpunten van het OHAIRE-lab is het bestuderen van de unieke interacties tussen mensen met
autismespectrumstoornis (ASS) en dieren.

Lees meer over het huidige onderzoek van het OHAIRE lab over dit onderwerp.

Lees het gepubliceerde onderzoek van het OHAIRE lab over dit onderwerp.

Wat is autisme spectrum stoornis?

Autisme spectrum stoornis (ASS) wordt aangeduid als een spectrum, omdat het een grote variatie in ernst van de symptomen en intellectuele capaciteiten weerspiegelt. De kernsymptomen van ASS zijn uitdagingen in sociale interacties en beperkt, repetitief gedrag en interesses. Schattingen geven aan dat 1 op de 59 kinderen in de VS lijdt aan ASS.

Waarom dieren opnemen in autisme-interventie?

Er zijn verschillende gesuggereerde redenen dat dieren waardevol kunnen zijn in autisme-interventie voor sommige individuen.

1. Sociale Facilitatie: Er is bewijs dat wijst op een mogelijk ‘sociaal faciliterend’ effect van dieren. Mensen kunnen meer geneigd zijn zich sociaal in te zetten in de aanwezigheid van dieren. Dit effect kan de sociale uitdagingen aanpakken waarmee mensen met autisme in hun dagelijks leven worden geconfronteerd. Studies hebben uitgewezen dat kinderen met autisme niet alleen meer sociale interactie hebben met hun leeftijdsgenoten in de aanwezigheid van dieren, maar ook meer glimlachen.
2. Aandachtsfocus: Dieren worden vaak gezocht vanwege hun vermogen om een positieve externe focus van aandacht te bieden. Uit een onderzoek bleek bijvoorbeeld dat kinderen met autisme langer naar gezichten van honden keken dan naar gezichten van mensen. De aanwezigheid van dieren kan dus een manier zijn om de aandacht van een kind bij de interventie te houden.
3. Niet-oordelende begeleiders: Dieren worden gezien als niet-oordelend gezelschap. Dit onderdeel van door dieren ondersteunde interventies is vooral belangrijk voor kinderen met autisme, die soms een hoger risico lopen op stress en pesterijen door hun leeftijdsgenoten, met name tijdens de schooljaren.

Hoe vaak komen dieren voor bij autisme-interventies?

Het idee dat kinderen en volwassenen met autisme baat kunnen hebben bij dieren is wijdverbreid, en verhalen van dieren die mensen helpen om de uitdagingen die autisme met zich meebrengt te overwinnen, worden vaak in de media gemeld. Een enquête schatte dat bijna 25% van de gezinnen van kinderen met autisme hebben deelgenomen aan een of andere vorm van dierondersteunde interventie .

Dieren zijn aanwezig in het leven van personen met autisme op een aantal manieren, van huisdieren tot interventies met variërende structuren, doelen, en diersoorten. De belangrijkste soorten dierondersteunde interventies zijn dierondersteunde activiteiten, dierondersteunde therapie, dierondersteund onderwijs, en het verstrekken van hulpdieren .

Doet onderzoek ondersteunen dierondersteunde interventie voor autisme?

Het uitvoeren van onderzoek is de beste manier om effectieve en betrouwbare interventies te ontwikkelen en te beoordelen, zoals dierondersteunde interventie. Onderzoek kan de uitkomsten van een specifiek programma evalueren en meerdere methodologieën vergelijken.

Naar aanleiding van het enthousiasme van het publiek voor dierondersteunde interventie voor autisme, is een toenemend aantal onderzoeksteams begonnen met het onderzoeken van de effecten van dieren voor mensen met autisme. Aangezien dit onderzoeksgebied in opkomst is, heeft onze onderzoeksgroep op het OHAIRE-lab twee reviews van de wetenschappelijke literatuur uitgevoerd en een groeiend lichaam van studies over dit onderwerp gevonden .

Onze systematische reviews hebben vastgesteld dat, ondanks positieve resultaten, veel vroege studies die de effecten van door dieren ondersteunde interventie voor autisme onderzochten, werden gekenmerkt door een gebrek aan wetenschappelijke strengheid, kleine steekproefgroottes, slechte studieontwerpen of vooringenomenheid van onderzoekers . De laatste jaren is er echter een toename te zien van onderzoek van hoge kwaliteit naar door dieren ondersteunde interventies voor autisme. Naarmate rigoureuze studies worden uitgevoerd en hun bevindingen worden gedeeld, wordt beter begrepen wat de voordelen en beperkingen zijn van door dieren ondersteunde interventies voor autisme.

Figuur: Het aantal wetenschappelijke studies naar dierondersteunde interventies voor autisme is in de loop der tijd toegenomen.

Wat doen we bij het OHAIRE-lab?

Bij het OHAIRE-lab streven we naar het uitvoeren van en samenwerken aan hoogwaardig onderzoek om de effecten van dierondersteunde interventies voor autisme te begrijpen. Onze toewijding aan het uitvoeren van sterk wetenschappelijk onderzoek omvat het ontwikkelen van zorgvuldig ontworpen studies, het gebruik van state-of-the-art protocollen en onbevooroordeelde metingen, en het rigoureus rapporteren van onze bevindingen in peer-reviewed tijdschriften en op internationale conferenties.

Methodologie: Onderzoek van hoge kwaliteit vereist het gebruik van instrumenten van hoge kwaliteit. Als het gaat om het evalueren van de effecten van een interventie, zijn vragenlijsten de belangrijkste bron van gebruikte uitkomsten. In het OHAIRE lab denken we dat, hoewel vragenlijsten een nuttig instrument zijn om persoonlijk inzicht te krijgen van de familie en verzorgers van kinderen met autisme, andere objectieve metingen een rijker, mogelijk minder vertekend beeld kunnen geven van het effect van interventies. Daarom bevat ons onderzoek naast vragenlijstgegevens ook fysiologische en gedragsgegevens. In het bijzonder hebben wij een coderingsinstrument voor gedrag ontwikkeld: De Observation of Human-Animal Interaction for Research (OHAIRE) is ontworpen om veranderingen in gedrag als gevolg van de interventie vast te leggen. Wij onderzoeken ook de fysiologische mechanismen die ten grondslag liggen aan de interactie tussen dieren door beoordeling van het stressresponssysteem (b.v. elektrodermale activiteit, speekselcortisol).

Bevindingen: Onze onderzoeksgroep heeft gewerkt aan het onderzoeken van de effecten van een aantal soorten en soorten interventies voor autisme, met inbegrip van cavia’s als huisdieren in de klas, therapeutisch paardrijden, canine-assisted therapie, en autisme service honden. Voorbeelden van bevindingen zijn:

• Dierondersteunde activiteiten met cavia’s hadden positieve effecten voor kinderen met autisme, waaronder toename in glimlachen en sociaal gedrag. Kinderen met ASS vertoonden ook een 43% afname in huidgeleiding, een maat voor fysiologische activatie, bij interactie met cavia’s in vergelijking met speelgoed.
• Psychiatrisch opgenomen kinderen met ASS vertoonden meer positieve emotionele gezichtsuitdrukkingen bij interactie met een therapiehond dan bij speelgoed. De interactie met de therapiehond resulteerde ook in meer praten, gebruik van gebaren, en het kijken naar zowel volwassenen als leeftijdsgenoten.

Verder details over onze bevindingen en publicaties zijn hier te vinden.

Huidig onderzoek: We zijn momenteel bezig met een nationale studie die de werkzaamheid van autisme hulphonden evalueert voor zowel kinderen met ASS en hun verzorgers genaamd Purdue Canines for Autism REsearch Study (Purdue CARES). Meer informatie vindt u hier.

Veelgestelde vragen

Mijn kind heeft autisme, moet ik een hulphond nemen?

In twee systematische literatuuroverzichten , zijn er weinig studies die de effectiviteit van hulphonden voor autisme evalueren in vergelijking met andere vormen van dier-ondersteunde interventie. Echter, lopend onderzoek werkt aan de broodnodige beoordeling van hulphonden voor zowel kinderen met autisme als hun gezinnen. Om te bepalen of een hulphond geschikt kan zijn voor uw gezin, raden wij u aan om te praten met organisaties die ervaring hebben met het inzetten van hulphonden voor kinderen met autisme.

Is dolfijnondersteunde therapie effectief?

De effectiviteit van dolfijnondersteunde therapie voor autisme wordt momenteel niet ondersteund door wetenschappelijk bewijs. Er wordt beweerd dat de weinige studies die positieve effecten van dolfijnondersteunde therapie rapporteren, geen rekening hebben gehouden met een aantal vooroordelen. In het bijzonder kunnen de resultaten van dolfijn-therapie toegeschreven worden aan het simpelweg verhuizen naar een nieuwe, zonnige omgeving in de buitenlucht. Bovendien worden de voordelen van dolfijn-ondersteunde therapie vaak in verband gebracht met ultra-hoge frequentie vocalisaties. In feite is er geen bewijs voor de voordelen van deze geluiden, en ze zijn zeldzaam tijdens dolfijnondersteunde therapiesessies, waarbij kinderen meestal worden blootgesteld aan minder dan 10 seconden van vocalisatie. Welzijn is ook een ethische kwestie om rekening mee te houden als je dolfijn-ondersteunde therapie overweegt. Het welzijn van zowel de dolfijn als de mens moet de hoogste prioriteit hebben en is bij wilde dieren moeilijk te garanderen. Niettemin meldde een studie dat interactieprogramma’s positieve kortetermijneffecten kunnen hebben en een vorm van verrijking kunnen zijn voor dolfijnen in gevangenschap.

Kan autisme worden genezen met contact met dieren?

Er is momenteel geen ‘geneesmiddel’ voor autisme, maar wel een reeks behandelingen gericht op het verbeteren van sociale vaardigheden en de kwaliteit van leven van mensen met autisme. Door dieren ondersteunde interventies worden momenteel niet aanbevolen als een primaire behandelingsoptie voor autisme, maar eerder als een aanvullende of integratieve behandeling of verrijkingsactiviteit. Empirisch onderbouwde therapieën zoals ergotherapie, spraaktherapie en toegepaste gedragsanalyse blijven de belangrijkste aanbevolen behandelingsopties voor autisme. Door dieren ondersteunde interventies kunnen positieve resultaten opleveren, zoals een toename in sociale interactie, communicatief gedrag, positieve emoties en motorische controle voor sommige individuen.

Geschreven door Noémie A. Guérin en de OHAIRE Groep

1. American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.).
2. Baio, J., Wiggins, L., Christensen, D. L., Maenner, M. J., Daniels, J., Warren, Z., Kurzius-Spencer, M., Zahorodny, W., Robinson Rosenberg, C., White, T., Durkin, M. S., Imm, P., Nikolaou, L., Yeargin-Allsopp, M., Lee, L., Harrington, R., Lopez, M., Fitzgerald, R. T., Hewitt, A., … Dowling, N. F. (2018). Prevalentie van autismespectrumstoornis bij kinderen van 8 jaar-Autism and developmental disabilities monitoring network, 11 sites, Verenigde Staten, 2014. MMWR Surveillance Summaries, 67(6), 1.
3. McNicholas, J., & Collis, G. M. (2000). Honden als katalysatoren voor sociale interactie: Robuustheid van het effect. British Journal of Psychology, 91(1), 61-70.
4. Wood, L., Giles-Corti, B., & Bulsara, M. (2005). The pet connection: Huisdieren als doorgeefluik van sociaal kapitaal? Social Science & Medicine, 61(6), 1159-1173.
5. Funahashi, A., Gruebler, A., Aoki, T., Kadone, H., & Suzuki, K. (2013). Beknopt verslag: De glimlach van een kind met autismespectrumstoornis tijdens een dier-geassisteerde activiteit kan sociaal positief gedrag vergemakkelijken – Kwantitatieve analyse met glimlach-detecterende interface. Journal of Autism and Developmental Disorders, 44(3), 685-693.
6. O’Haire, M.E., McKenzie, S. J., Beck, A. M., & Slaughter, V. (2013). Sociaal gedrag neemt toe bij kinderen met autisme in de aanwezigheid van dieren in vergelijking met speelgoed. PLOS ONE, 8(2), .
7. Hutt, C., & Ounsted, C. (1966). The biological significance of gaze aversion with particular reference to the syndrome of infantile autism. Behavioral science, 11(5), 346-356.
8. Cappadocia, M.C., Weiss, J. A., & Pepler, D. (2012). Bullying experiences among children and youth with autism spectrum disorders. Journal of Autism and Developmental Disorders, 42(2), 266-277.
9. Hebron, J., & Humphrey, N. (2013). Exposure to bullying among students with autism spectrum conditions: Een multi-informant analyse van risico- en beschermende factoren. Autism, 18(6), 618-630.
10. Christon, L.M., Mackintosh, V. H., & Myers, B. J. (2010). Use of complementary and alternative medicine (CAM) treatments by parents of children with autism spectrum disorders. Research in Autism Spectrum Disorders, 4(2), 249-259.
11. International Association of Human-Animal Interaction Organizations. (2014). De IAHAIO definities voor dierondersteunde interventie en richtlijnen voor welzijn van betrokken dieren. .
12. O’Haire, M.E., (2013). Dierondersteunde interventie voor autisme spectrum stoornis: Een systematisch literatuuronderzoek. Journal of Autism and Developmental Disorders, 43(7), 1606-1622.
13. O’Haire, M. E. (2017). Onderzoek naar dierondersteunde interventie en autisme spectrum stoornis, 2012-2015. Applied Developmental Science, 21(3), 200-216.
14. O’Haire, M. E., McKenzie, S. J., McCune, S., & Slaughter, V. (2014). Effecten van klassikale dier-geassisteerde activiteiten op het sociaal functioneren bij kinderen met een autisme spectrum stoornis. Journal of Alternative and Complementary Medicine, 20(3), 162-168.
15. O’Haire, M. E., McKenzie, S. J., Beck, A. M., & Slaughter, V. (2015). Dieren kunnen fungeren als sociale buffers: Skin conductance arousal in children with autism spectrum disorder in a social context. Developmental Psychobiology, 57(5), 584-595.
16. Germone, M. M., Gabriels, R. L., Guérin, N. A., Pan, Z., Banks, T., & O’Haire, M. E. (2019). Dier-geassisteerde activiteit verbetert sociaal gedrag bij psychiatrisch opgenomen jongeren met autisme. Autism, 23(7), 1740-1751.
17. Marino, L., & Lilienfeld, S. O. (2007). Dolfijn ondersteunde therapie: Meer gebrekkige gegevens en meer gebrekkige conclusies. Anthrozoös: A multidisciplinary journal of the interactions of people & animals, 20(3), 239-249.
18. Brensing, K., Linke, K., & Todt, D. (2003). Kunnen dolfijnen genezen door ultrageluid? Journal of Theoretical Biology, 225(1), 99-105.
19. Iannuzzi, D., & Rowan, A. N. (1991). Ethische kwesties in dier-ondersteunde therapie programma’s. Anthrozoös: A multidisciplinary journal of the interactions of people & animals, 4(3), 154-163.
20. Miller, L. J., Mellen, J. D., Greer, T. F., & Kuczaj, S. A. (2011). De effecten van educatieve programma’s op het gedrag van de Atlantische tuimelaar (Tursiops truncatus). Dierenwelzijn, 20(2), 159-172.