Achtergrond: Endoscopische mucosale resectie is de eerstelijns behandeling voor grote cecale poliepen. Aangezien tot 14% van de niet-resecteerbare cecale poliepen maligniteit herbergen, blijft de behandeling van endoscopisch niet-resecteerbare cecale poliepen een oncologische rechter hemicolectomie, die gepaard kan gaan met een aanzienlijke postoperatieve morbiditeit.
Doelstelling: Deze studie vergelijkt de uitkomsten van patiënten met cecale poliepen die ofwel een endoscopische mucosale resectie, een cecectomie, of een rechter hemicolectomie ondergingen.
Gegevensbronnen: Patiënten die ofwel een endoscopische mucosale resectie, een partiële cecectomie, of een rechter hemicolectomie ondergingen van 2008 tot 2017 in één tertiaire zorginstelling werden geselecteerd.
Studieselectie: Dit was een retrospectieve cohortstudie.
Belangrijkste uitkomstmaten: De primaire uitkomsten gemeten waren het percentage maligniteit, complicatiepercentage, geschat bloedverlies, en de verblijfsduur in het ziekenhuis tussen chirurgische cohorten.
Resultaten: Honderdnegenentwintig patiënten met cecale poliepen werden geïdentificeerd, van wie er 52 werden doorverwezen voor chirurgie. Negentien patiënten ondergingen een gedeeltelijke cecectomie en 33 (27,3%) ondergingen een rechter hemicolectomie. Twee patiënten die een cecectomie ondergingen, moesten worden omgezet naar hemicolectomie omdat de poliep niet in het verwijderde preparaat zat. De 2 chirurgische cohorten verschilden niet significant wat betreft leeftijd, geslacht of ASA-classificatie. Het aantal procedurecomplicaties was hoger bij degenen die hemicolectomie ondergingen dan bij degenen die cecectomie ondergingen (37,1% versus 5,9%, p = 0,02). Geschat bloedverlies (50 versus 10 ml, p = 0,02), operatieve duur (98 versus 76 minuten, p = 0,009), en verblijfsduur (4 versus 2 dagen, p < 0,001) waren hoger bij patiënten die hemicolectomie ondergingen dan bij degenen die cecectomie ondergingen. Er werden geen invasieve maligniteiten geïdentificeerd op de uiteindelijke pathologie binnen het cecectomiecohort.
Beperkingen: Single-institution gegevens en retrospectieve ontwerp waren beperkingen van deze studie.
Conclusies: In tertiaire centra is de meerderheid van de grote cecale poliepen goedaardig en kan worden aangepakt met behulp van endoscopische mucosale resectie. Wanneer betrokkenheid van de appendiceale opening of ileocecale klep endoscopische behandeling onmogelijk maakt, is chirurgische resectie de standaard behandeling. In de subgroep van gevallen waarbij de ileocecale klep niet betrokken is en zonder preoperatief bewijs van maligniteit, kan partiële cecectomie de ileocecale klep sparen en een lagere postoperatieve morbiditeit bieden in vergelijking met een formele rechter hemicolectomie. Zie video-abstract bij http://links.lww.com/DCR/A674.