*Updated 2019
Als je een Gen Xer bent, bracht je waarschijnlijk elke donderdagavond in de jaren negentig en vroege jaren 2000 door met het kijken naar Friends en Seinfeld, twee shows die de mal voor “Must-See TV” braken – en opnieuw instelden. Met constante herhalingen van beide vandaag, vooral met streaming opties op Netflix, kunnen fans van alle leeftijden meedoen aan het debat over welke lachwekkende sitcom beter is. Beide shows nodigden ons uit in een intieme kring van vrienden die we collectief leerden kennen, hoewel het voor discussie vatbaar is welke groep cynischer en neurotischer was. Hoe dan ook, de personages in beide shows zorgden altijd voor grote lachsalvo’s – en doen dat vandaag de dag nog steeds, zelfs 25 jaar (Friends) en 30 jaar (Seinfeld) later.
Hier volgen drie argumenten waarom Seinfeld de betere sitcom is en nog eens drie waarom Friends de onderscheiding zou moeten verdienen.
Waarom Seinfeld beter is dan Friends
Seinfeld is innovatief
Seinfeld zorgde voor een revolutie op televisie, wat behoorlijk indrukwekkend is voor een show “die nergens over gaat.” Maar juist omdat de verhaallijnen van de show gingen over verschillende aspecten (en klachten) van het dagelijks leven, variërend van alledaags tot controversieel, heeft Seinfeld zo’n blijvende impact gemaakt. De show was vooral baanbrekend door op gedurfde en geraffineerde wijze taboe-onderwerpen, die nooit eerder op televisie werden behandeld, in komisch goud om te zetten. (Vóór Seinfeld, had iemand ooit in het openbaar durven discussiëren over “een meester zijn van hun domein”?)
Het herdefinieerde het gebruik van personages
Seinfeld was uniek in die zin dat het zijn secundaire personages een centraal onderdeel maakte van wat kijkers leuk vonden aan de show. De (gezegend) lange lijst van secundaire personages die terugkerende optredens hadden zijn zo grappig en gedenkwaardig dat ze aanvoelen alsof ze stamgasten zijn. In tegenstelling tot andere sitcoms vóór en sindsdien, waren de secundaire personages van Seinfeld niet noodzakelijkerwijs alleen bedoeld om het verhaal te bevorderen, maar ook om te zorgen voor lachsalvo’s, wat even belangrijk is.
De show was ook de eerste in zijn soort om tegen de stroom van typische feel-good sitcoms in te gaan om de opkomst van de antiheld te koesteren. Seinfeld pionierde het idee dat hoofdpersonen niet goed of sympathiek hoeven te zijn. Ze kunnen oppervlakkig, eigenaardig, pijnlijk eerlijk of ronduit immoreel zijn en toch het publiek aan het lachen maken en voor hen voelen. (Zoals opgelucht zijn als je verloofde sterft.) Omdat de show geen emotionele lijm had, moest – en slaagde – het grappig zijn bij elke beurt.
Seinfeld had een onderscheidende en rijke wereld die een fandom-cultuur rond de show aanwakkerde.
Seinfeld’s rijke catalogus van unieke referenties diende als een culturele broeinest voor kijkers om zich met elkaar te verbinden over de show. Voordat bijvoorbeeld de racistische tirade van acteur Michael Richard in een comedyclub de publieke opinie veranderde, was zijn karakter van Kramer een cultfiguur. En tot op de dag van vandaag zijn er populaire rondleidingen door New York City om verschillende Seinfeld-hotspots te zien.
Ook heeft geen enkele andere sitcom in de tv-geschiedenis zo’n lange lijst van slagzinnen geproduceerd die zo’n blijvende, generatie-overschrijdende indruk hebben gemaakt op het popculturele lexicon. De show heeft niet alleen nieuwe concepten uitgevonden (“close talker,” “low talker,” “double-dip,” onder vele anderen) maar gaf ons ook zinnen en termen die hebben bijgedragen aan onze hedendaagse volkstaal, zoals “yada, yada, yada.”
Waarom Friends beter is dan Seinfeld
Friends is de belichaming van een klassieke sitcom
Friends was niet zo innovatief als Seinfeld, maar het nam de mogelijk moeilijkere taak op zich om het wiel opnieuw uit te vinden. De humor in Friends slaagde erin om een veel breder publiek aan te spreken. De schrijf- en productieteams van de show maakten van een eenvoudig uitgangspunt een van de meest succesvolle shows ooit geproduceerd. Het uitgangspunt en de verhaallijnen van de show waren op vele niveaus relateerbaar; het publiek kon zichzelf zien in de hoofdpersonen terwijl ze hun weg naar volwassenheid bewandelden. (Het was ook leuk om te streven naar Monica, Rachel en Phoebe’s schoonheid en stijl, Joey’s coolness, Chandler’s humor en Ross’s zoetheid.)
Zeker, veel aspecten waren onrealistisch (wiens NY appartement is zo groot als dat van Monica?), maar kwesties van dating, verbinden en uitvallen met vrienden, werk stress, de angsten van onafhankelijk worden en settelen, enz. zijn allemaal universeel bekend. En de producers hebben al deze onderwerpen openhartig aangepakt, met lichte, actuele humor en slimme dialogen die de kijkers nooit hebben beledigd. Plus, de oprechte verstandhouding van de cast en de uitstekende komische timing maakten van de show een blijvende – en vertederende – nalatenschap. Het is de quintessentiële klassieke sitcom, dat is waarom het zo populair blijft vandaag.
De karakterontwikkeling van de show toonde diepte en hart
In tegenstelling tot Seinfeld, die opzettelijk spotte met karakterontwikkeling, liet Friends de kijkers groeien met zijn personages. We volgden en leefden met hen mee terwijl ze volwassen werden, verliefd werden, zwanger raakten, fouten maakten en ervan leerden (hoeveel scheidingen heeft Ross gehad?). Friends was vakkundig uniek in die zin dat het een leuke, luchtige komedie was die erin slaagde zijn personages gevoelens te laten oproepen over de worstelingen van het leven in plaats van alleen maar te lachen (Een perfect voorbeeld zijn de vruchtbaarheidsproblemen van Monica en Chandler).
Friends is gemakkelijk te vertalen en daarom invloedrijker
Het feit dat Seinfeld bijna onmogelijk te repliceren is, maakt Friends de invloedrijkere serie, gezien het feit dat het de lat en het pad heeft gelegd voor de creatie van meer succesvolle sitcoms. Zonder Friends zou er geen How I Met Your Mother, New Girl of zelfs The Big Bang Theory zijn, onder andere. Gezien de premisse van Friends (zie argument 1), die 40-50 meer afleveringen had dan Seinfeld, is de show ook beter verouderd dan Seinfeld.