Common Milkweed Fact Sheet
Gemeenschappelijk melkkruid is een overblijvende, kruidachtige plant die 2 tot 6 voet hoog wordt op solitaire stengels. Melkkruid dankt zijn naam aan het melkachtige sap in de bladeren en stengels. De chemische stoffen in dit sap kunnen giftig zijn voor dieren. Melkkruid is echter een belangrijke voedselbron voor de monarchrups. Monarchvlinders leggen hun eitjes op melkwierbladeren, en de larven (rupsen) voeden zich met de bladeren tot ze hun pop vormen. Bladgiffen hopen zich op in het lichaam van de monarchvlinders, waardoor ze giftig worden voor hun roofdieren. Veel insecten worden aangetrokken door melkkruidbloemen, waardoor het een ideale tuinplant is om bestuivers aan te trekken. Melkkruid is inheems in de VS en je vindt het in alle oostelijke en middenwestelijke staten. Door bebouwing, landbouw en het maaien van wegbermen gaat in de VS echter steeds meer melkklimaat verloren, wat een bedreiging vormt voor de monarchpopulaties.
Bladeren: Paren bladeren aan korte bladstelen staan tegenover elkaar uit de enkele behaarde stengel. De bladeren zijn groot en ovaal van vorm (4 tot 8 cm lang en 2 tot 4 cm breed). De onderkant van het blad is bedekt met fijne haartjes.
Bloemen: Afzonderlijke bloemen zijn klein (0,4 tot 0,7 inch), bestaande uit vijf bloemblaadjes die roze tot paars van kleur zijn. De bloemen staan in ronde trossen (bloeiwijze) met een doorsnede van ongeveer 15 cm en bloeien van juni tot en met augustus.
Vruchten: Melkkruid produceert na de bloei grote zaaddozen (3 tot 5 centimeter lang). De peulen zijn lichtgroen en bedekt met bobbels, worden uiteindelijk bruin en splijten open, waarbij tot 200 platte, bruine zaden vrijkomen. Zijdeachtige witte haren aan elk zaad vergemakkelijken de verspreiding door de wind.
Tips voor waarneming: De planten hebben een sterk, uitgebreid wortelstoksysteem (ondergrondse stengel). Ze zijn overblijvend, maar de scheuten ontwikkelen zich niet op precies dezelfde plaats als de stengels van het vorige jaar. In dit geval zou het dus een uitdaging zijn om één plant van jaar tot jaar te volgen. Het eerste wat mensen zullen zien is een vrij stevige stengel met omhoog gevouwen bladeren – ze lijken een beetje op aspergestengels. Het zou interessant kunnen zijn om een vierkante meter grond te nemen en aan het eind van een jaar alle melkkruidstengels te markeren en te zien waar de nieuwe scheuten het volgende jaar opkomen.
Bronnen en aanvullende informatie:
USDA, NRCS. 2012. The PLANTS Database (http://plants.usda.gov, 20 mei 2012).
National Plant Data Team, Greensboro, NC 27401–4901 USA.
USA Phenology Network – Observing Plants and Animals, http://www.usanpn.org/Forsythia_spp
Native Plant Database, Lady Bird Johnson Wildflower Center, University of Texas at Austin, http://www.wildflower.org/plants/result.php?id_plant=ASSY