Nadat u uw kinderen begint te helpen met het plannen van hun Halloweenkostuums (voor welk Halloween dit jaar dan ook) en u uw eigen kostuums begint te plannen voor alle festiviteiten voor volwassenen waaraan u deelneemt, is hier onze jaarlijkse herinnering dat blackface nooit en te nimmer oké is. U – en uw kinderen – kunnen zich verkleden als LeBron James, Barack Obama of Beyoncé zonder uw huidskleur op een historisch beledigende manier te verduisteren.
Je zou denken dat dit inmiddels vanzelfsprekend zou zijn, vooral gezien de aandacht voor racisme en raciale onrechtvaardigheid in de Verenigde Staten dit jaar. En toch, vorige week nog, werd een parttime kinderverzorgster op een middelbare school in Utah ontslagen omdat ze een blackface-afbeelding op een persoonlijke sociale media-account had gezet. Doe dit niet. Laat uw kinderen dit niet doen. En noem alle vrienden, buren, of kennissen die dit doen – vertel hen dat het racistisch is (dat is waar anti-racisme over gaat).
Als je een inleiding nodig hebt over waarom blackface altijd racistisch zal zijn, History.com heeft een uitstekend stuk over de manier waarop blackface minstrel shows stegen in populariteit na de Burgeroorlog en in de 19e eeuw, in een tijd van intense raciale vijandigheid:
Thomas Dartmouth Rice, een acteur geboren in New York, wordt beschouwd als de “Vader van de Minstrelsy.” Na naar verluidt naar het Zuiden te hebben gereisd en slaven te hebben geobserveerd, ontwikkelde Rice in 1830 een zwart toneelpersonage genaamd “Jim Crow”.
Met snelle danspasjes, een overdreven Afro-Amerikaanse volkstaal en hansworstachtig gedrag, stichtte Rice een nieuw genre van raciale zang en dans – blackface minstrel shows – dat een centrale plaats innam in het Amerikaanse amusement in het Noorden en Zuiden.
“Het proces van het verduisteren van iemands gezicht ging over het objectiveren en ontmenselijken van een gemeenschap op een manier die de maatschappij vervolgens in staat stelde een morele vrede te vinden met het geweld dat plaatsvond,” zegt David Leonard, een professor in vergelijkende etnische studies en Amerikaanse studies aan de Washington State University. “Blackface moet niet alleen in de geschiedenisboeken worden gezet, maar is iets waar (blanke Amerikanen) nog steeds verantwoording voor moeten afleggen.”
Parenten moeten beginnen met zichzelf te onderwijzen over de geschiedenis van blackface in Amerika. Een deel van het voorrecht van blankheid, zegt Leonard, is om immuun te zijn voor de geschiedenis van blackface en de keuze te hebben om de pijn die het veroorzaakt te negeren. Maar het is aan ouders om kinderen te helpen de geschiedenis van de praktijk te begrijpen, zodat ze opgroeien om beter te weten en beter te doen.
Waarom? Omdat meer dan de helft van de blanke volwassenen nog steeds denkt dat het “altijd”, “soms” of op zijn minst af en toe acceptabel is om blackface te gebruiken (onjuist). Hetzelfde percentage zwarte volwassenen zegt dat het nooit acceptabel is (correct).
“Je hoort vaak: ‘Het gaat alleen maar om de lol, het gaat alleen maar om de vakantie,'” zegt Leonard. “Welke boodschap geeft dat dat mijn plezier of dat van mijn kind ten koste gaat van anderen?”
Doet opzet ertoe?
Zoals Leonard opmerkt, beweren blanken die blackface dragen vaak achteraf dat ze zich niet bewust zijn van de racistische wortels ervan. Dat is een tamelijk wankel argument, zelfs bij kinderen; zelfs als het kind niet beter wist, zou de ouder dat zeker wel moeten weten. Maar of het nu de bedoeling is om te schaden of niet, er wordt nog steeds schade berokkend.
“Als ik op straat loop en ik stap op iemands teen, ja, dan kan mijn bedoeling ertoe doen, of ik het per ongeluk of expres deed,” zegt Leonard. “Maar het doet hoe dan ook pijn; als het een ongeluk was, maakt dat de pijn of de blauwe plek niet minder voelbaar. Dus deze focus op opzet … belemmert de pijn, het belemmert de geschiedenis.”
Parenten kunnen met hun kinderen werken aan kostuums die hun favoriete zwarte idolen eren op een respectvolle manier. Een kind dat zich verkleed als LeBron James zou een basketbaltrui kunnen dragen onder een zakelijk pak, omdat James bekend is als basketbalspeler, zakenman en gemeenschapsactivist.
“Maar gewoon een trui aantrekken en iemands gezicht zwart maken is dat niet ,” zegt Leonard. “Het is kleineren, het is bespotten, en het is hem reduceren tot iets dat belachelijk wordt gemaakt.”
Dit verhaal verscheen oorspronkelijk in 2019 en is bijgewerkt op 14 okt. 2020 om de huidige informatie en stijl weer te geven.